خمْسُ خِصالٍ مَنْ فَـقَـدَ واحِدَةً مِنْهُنَّ لَمْ يَزَلْ ناقِصَ العَيْشِ زائِلَ الْعَقْلِ مَشْغولَ الْقَلْبِ،

فاَوَّلُّها: صِحَّةُ البَدَنِ
و الثّانيَةُ: اَلاْمْنُ
و الثّالِثَةُ: اَلسَّعَةُ فِي الرِّزْقِ،
 و الرّابِعَةُ: اَلاَنيسُ الْمُوافِقُ (قال الراوي:) قُلْتُ: و مَا الاْنيسُ الْمُوافِقُ؟ قال:
الزَّوجَةُ الصّالِحَةُ،
 و الوَلَدُ الصّالِحُ،
و الْخَليطُ الصّالِحُ
و الخامِسَةُ: وَ هِيَ تَجْمَعُ هذِه الْخِصالَ: الدَّعَةُ؛
پنج چيز است كه هر كس يكي از آنها را نداشته باشد، همواره در زندگي ‌اش كمبود دارد و كم خرد و دل نگران است:
اول، تندرستي،
دوم امنيت،
سوم روزي فراوان،
چهارم همراهِ همرأي.
 راوي پرسيد: همراهِ همرأي كيست؟
امام فرمودند:
همسر و فرزند و همنشين خوب و پنجم كه در برگيرنده همه اينهاست، رفاه و آسايش است.
خصال ص 284 ، ح 34