رابطه حیا با دینداری
پیامبر گرامی اسلام (ص) فرمودند: «حیا، تمام دین است.» (میزان الحکمه، ج 2، ص 565)
پیامبر گرامی اسلام (ص) فرمودند: کسی که از مردم حیا نداشته باشد از خداوند نیز حیا نخواهد داشت. (میزان الحکمه، ج 2، ص 566)
پیامبر گرامی اسلام (ص) فرمودند: «حیا، تمام دین است.» (میزان الحکمه، ج 2، ص 565)
پیامبر گرامی اسلام (ص) فرمودند: کسی که از مردم حیا نداشته باشد از خداوند نیز حیا نخواهد داشت. (میزان الحکمه، ج 2، ص 566)
امام صادق(علیه السّلام) فرمود:
بنده مؤمن فقیر میگوید: پروردگارا به من (مال و ثروت) روزى کن تا از احسان و راههاى خیر، چنین و چنان کنم. (مثلا مسجد بسازم و إطعام دهم و به بینوایان کمک کنم و …). چون خداى عزوجل بداند نیتش صادق است و راست میگوید، براى او همان أجر و پاداش را نویسد که اگر انجام میداد مینوشت، همانا خدا وسعت بخش و کریم است.
متن حدیث:
«إِنَّ الْعَبْدَ الْمُؤْمِنَ الْفَقِیرَ لَیَقُولُ یَا رَبِّ ارْزُقْنِی حَتَّى أَفْعَلَ کَذَا وَ کَذَا مِنَ الْبِرِّ وَ وُجُوهِ الْخَیْرِ فَإِذَا عَلِمَ اللهُ عَزَّوَجَلَّ ذَلِکَ مِنْهُ بِصِدْقِ نِیَّةٍ کَتَبَ اللهُ لَهُ مِنَ الْأَجْرِ مِثْلَ مَا یَکْتُبُ لَهُ لَوْ عَمِلَهُ إِنَّ اللهَ وَاسِعٌ کَرِیمٌ»
امام صادق(علیه السّلام) فرمود:
سختترین چیزى که خدا بر خلقش واجب ساخته، ذکر بسیار خداست، مقصودم گفتنِ سبحان الله و الحمدلله و لاإله إلاالله و الله اکبر نیست، اگر چه این هم از جمله ذکر است، بلکه مقصود؛ یاد آوردن خداست در آنچه حلال و حرام فرموده، که اگر طاعت خداست عمل کند و اگر معصیت است ترک نماید.
متن حدیث:
منْ أَشَدِّ مَا فَرَضَ اللهُ عَلَى خَلْقِهِ ذِکْرُ اللهِ کَثِیراً ثُمَّ قَالَ لَا أَعْنِی سُبْحَانَ اللهِ وَ الْحَمْدُلِلهِ وَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ وَ اللهُ أَکْبَرُ وَ إِنْ کَانَ مِنْهُ وَ لَکِنْ ذِکْرَ اللهِ عِنْدَ مَا أَحَلَّ وَ حَرَّمَ فَإِنْ کَانَ طَاعَةً عَمِلَ بِهَا وَ إِنْ کَانَ مَعْصِیَةً تَرَکَهَا»
جهانگردی میگفت:
دور دنیاراگشتم؛و همه جاهای دیدنی جهان را رفتم و دراین زمان
با آدمهای متفاوتی برخورد کردم
و در آخر فهمیدم…
زیباترین و دیدنی ترین جای جهان داشتن یک قلب پاک است
امام امیرالمومنین _علیه السلام_ میفرمایند:
صبر و شکیبایی بر دو گونه است:
صبر بر آنچه کراهت و ناخوش داری؛ و صبر بر آنچه دوست می داری!
/حکمت 55/
حضرت امیر _علیه السلام_ می فرمایند :
زبان تربيت نشده، درنده اي است كه اگر رهايش كني مي گزد!
/حکمت 60/
در حديثى از پيغمبر اکرم(صلى الله عليه وآله) است که:
که خداوند، زبان را عذابى مى کند که هيچ يک از اعضاى بدن را با آن عذاب نمى کند!
زبان عرضه مى دارد اى پروردگار تو مرا مجازاتى کردى که هيچ چيز را با آن مجازات نکردى!
خداوند به او مى فرمايد:
سخنى از تو خارج شد و به شرق و غرب زمين رسيد و به سبب آن خون بيگناهان ريخته شد و اموال مردم غارت گرديد و نواميس مردم بر باد رفت به عزت و جلالم سوگند تو را مجازاتى مى کنم که هيچ يک از اعضا را با آن مجازات نخواهم کرد