یا سَیِّدی و مولای یاصاحب الزمان( عج ) 

مخمل سبز صدای تو فراگیر شده
عشق سرشار تو در سینه سرازیر شده

عطر گیسوی تو از هر جهتی می آید
هر گلی در پس گلزار تو تحقیر شده

دیر شد آمدنت حضرت آیینه و آب
عالم از دوری و این فاصله ها پیر شده

ای تو را پاکترین حادثه سبز امید
آب کر درگذر جوی تو تطهیر شده

و درود خدا بر او فرمود: شما را به پنج چيز سفارش مي كنم كه اگر براي آنها شتران را پرشتاب برانيد و رنج سفر را تحمل كنيد سزاوار است. كسي از شما جز به پروردگار خود اميدوار نباشد، و جز از گناه خود نترسد، و اگر از يكي سوال كردند و نمي داند، شرم نكند، و بگويد، نمي دانم، و كسي شرم نكند در آنچه نمي داند بياموزد، و بر شما باد به شكيبايي، كه شكيبايي، ايمان را، چون سر است بر بدن، كه ايمان بدون شكيبايي چونان بدن بي سر ارزشي ندارد.

از مکائد شیطان بترس و در حذر باش و با خدای خود مکر و حیله مکن که پنجاه سال یا بیش تر شهوت رانی می کنم، و دم مرگ با کلمه استغفار جبران گذشته می کنم. این ها خیال خام است.

اگر در حدیث دیدی یا شنیدی که حق تعالی بر این امت، تفضل فرموده و توبه آن ها را تا قبل از وقت معاینه آثار مرگ یا خود آن قبول می فرماید، صحیح است، ولی هیهات که در آن وقت توبه از انسان گرفته شود. 

 پس همین الان تصمیم بر توبه بگیر

فرازهایی از چهل حدیث امام خمینی

حضرت زينب كبري (ع) همچون مادرش فاطمه ي زهرا ب وقتي احساس كرد مسؤوليت بزرگي بر عهده ي اوست و در اين راه بياد از مال و منال و شوهر و فرزند بگذرد، با كمال شهامت و فداكاري از خانه و كاشانه، شوهر و زندگي مرفه و عريض و طويلي كه داشت، دست كشيد و در همه جا ياري مهربان و دلسوز براي رهبر عاليقدر اسلام (امام حسين ع) و همراه وي بد. و پس از شهادت امام حسين (ع) حضرت زينب همچون كوهي پولادين و سدي آهنين در برابر دشمنان منحرف ايستاده و از دين و آيين خود و مسلمانان دفاع كرد و با سخنان پرمعنا و پرمحتواي خود پرده از چهره ي كريه بني اميه كنار زد و توطئه ي آنها را خنثي نمود و هر كلامي از سخنان آن حضرت تيري مهلك بود كه بر قلب دشمنان مي نشست.
حزيم روايت كرده كه حضرت زينب (ع) در حال سخراني در شهر كوفه و در ميان تدابير امنيتي و جمعيت از زن و مرد كه گرد هم آمده بودند؛ در ميان جمعيت فرياد كشيد: «ساكت باشيد.»
راوي گويد: به خدا قسم تا آن روز زني را به اين حيا و عفّت و به آن سخنوري و بيان نديده بودم، چنان بود كه گويا از زبان اميرالمؤمنين علي (ع) سخن مي راند. مردم با شنيدن سخنان حضرت زينب (ع) حيرت زده و مبهوت مانده و مي گريستند و دست هاي خود را از حسرت به دندان مي گزيدند، كه پيرمردي در جمع مي گفت: پدر و مادرم فداي شما باد.
پيران شما بهترين پيرها و جوانا شما بهترين جوانان و زنان شما بهترين زن ها و خاندان شما بهترين خاندان هستند كه خوار و مغلوب نمي شوند. 1
و نيز سخنراني و شكيبايي حضرت زينب (ع) در مقابل عبيدالله بن زياد در كوفه و در مقابل يزيد در شهر شام نمونه ي ديگري از اين حضور و شجاعت است.
حضرت زهرا (ع) و حضرت زينب (ع) در مواقع ضرورت و زماني كه دفاع از دين و آيين ايجاب مي كند، پا در عرصه ي مبارزه عليه مخالفان مي گذارند و مجامع سخنراني مي كنند و افشاگري مي نمايند.
و در اين راستا گاهي اوقات زنان مجبورند براي احقاق حق و يا رفع نيازمندي هاي ضروري خود در مجامع عمومي حاضر شوند. در چنين مواقعي اسلام، زن را منع نكرده و قيد و بندي به پاي او نزده كه به طور حتم بايد در خانه باشد و به هيچ نحوي از خانه بيرون نيايد.

1 . ترجمه لهوف سيد بن طاوس، ص 92، سيدمحمد صحفي، چاپ چهارم. ولي آنچه اسلام ممنوع دانسته، اختلاط و آميزش هاي شهوت انگيز زنان با مردان است و شركت كردن زنان در مراكزي كه به فساد و بي بند و باري و شكستن حريم و عفت و پاكدامني آنها منجر شود. آنچه ممنوع است حضور زنان با شكل و قيافه و لباسي است كه موجب تحريك و فساد شود و توجه شهوترانان و بوالهوسان را جلب كند.
در روايت آمده است:
«از 313 نفري كه همراه امام زمان (عج) خواهند بود، 50 نفر آنها زنان هستند كه تعدادي از آنها پست هاي مهم و كليدي خواهند داشت و با شروع قيام آن حضرت زنان نيز چون مردان از هر سوي جهان براي ياري آن بزرگوار به سوي او هجرت مي نمايند.» 1
1 . پيام زن ويژه مقام زن، ص 252

یکی از صفات برجستهی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم بهرهمندی از اخلاق پسندیده است که در آیهی 4 سورهی قلم بدان اشاره شده است.
امام حسن علیهالسلام زمینههای پیدایش این فضیلت بزرگ را در امور ذیل معرفی میکند:
1- بهرهمندی از ادب الهی
[صفحه 127]
2- عفو و بخشش
3- انجام کارهای نیک
4- دوری از نادانان
5- پیوند با قطع کنندگان پیوندها
6- عطا و بخشش به محروم کنندگان
7- گذشت از ستمگران به خود
قال علیهالسلام:
ان الله عزوجل أدب نبیه أحسن الأدب فقال: خذ العفو و أمر بالعرف و أعرض عن الجاهلین، فلما وعی الذی أمره، قال تعالی: ما آتاکم الرسول فخذوه و ما نهاکم عنه فانتهوا، فقال لجبرییل علیهالسلام: و ما أقفوا؟ قال ان تصل من قطعک و تعطی من حرمک، و تعفو عمن ظلمک، فلما فعل ذلک أوحی الله الیه: انک لعلی خلق عظیم [153].
امام حسن علیهالسلام فرمود:
(همانا که خدای بزرگ پیامبرش را به بهترین شیوه، ادب آموخت و فرمود: عفو پیشه ساز و به معروف دستور ده و از جاهلان روی بگردان و وقتی آنچه را که خداوند دستور داده بود، به جان شنید، خداوند فرمود: آن چه که رسول برای شما آورد بگیرید و از آنچه که بازتان داشت، دست نگه دارید.
پس به جبرییل علیهالسلام فرمود: چه سیرهای بروم؟ گفت: با کسی که از تو بریده پیوند داشته باش و آن که را که محرومت ساخته ببخشی و از آن که بر تو ستم کرده بگذری. و وقتی چنین کرد، خدا به او وحی کرد: «همانا که تو بر اخلاقی عظیم و پسندیده هستی.»)