حضرت زينب كبري (ع) همچون مادرش فاطمه ي زهرا ب وقتي احساس كرد مسؤوليت بزرگي بر عهده ي اوست و در اين راه بياد از مال و منال و شوهر و فرزند بگذرد، با كمال شهامت و فداكاري از خانه و كاشانه، شوهر و زندگي مرفه و عريض و طويلي كه داشت، دست كشيد و در همه جا ياري مهربان و دلسوز براي رهبر عاليقدر اسلام (امام حسين ع) و همراه وي بد. و پس از شهادت امام حسين (ع) حضرت زينب همچون كوهي پولادين و سدي آهنين در برابر دشمنان منحرف ايستاده و از دين و آيين خود و مسلمانان دفاع كرد و با سخنان پرمعنا و پرمحتواي خود پرده از چهره ي كريه بني اميه كنار زد و توطئه ي آنها را خنثي نمود و هر كلامي از سخنان آن حضرت تيري مهلك بود كه بر قلب دشمنان مي نشست.
حزيم روايت كرده كه حضرت زينب (ع) در حال سخراني در شهر كوفه و در ميان تدابير امنيتي و جمعيت از زن و مرد كه گرد هم آمده بودند؛ در ميان جمعيت فرياد كشيد: «ساكت باشيد.»
راوي گويد: به خدا قسم تا آن روز زني را به اين حيا و عفّت و به آن سخنوري و بيان نديده بودم، چنان بود كه گويا از زبان اميرالمؤمنين علي (ع) سخن مي راند. مردم با شنيدن سخنان حضرت زينب (ع) حيرت زده و مبهوت مانده و مي گريستند و دست هاي خود را از حسرت به دندان مي گزيدند، كه پيرمردي در جمع مي گفت: پدر و مادرم فداي شما باد.
پيران شما بهترين پيرها و جوانا شما بهترين جوانان و زنان شما بهترين زن ها و خاندان شما بهترين خاندان هستند كه خوار و مغلوب نمي شوند. 1
و نيز سخنراني و شكيبايي حضرت زينب (ع) در مقابل عبيدالله بن زياد در كوفه و در مقابل يزيد در شهر شام نمونه ي ديگري از اين حضور و شجاعت است.
حضرت زهرا (ع) و حضرت زينب (ع) در مواقع ضرورت و زماني كه دفاع از دين و آيين ايجاب مي كند، پا در عرصه ي مبارزه عليه مخالفان مي گذارند و مجامع سخنراني مي كنند و افشاگري مي نمايند.
و در اين راستا گاهي اوقات زنان مجبورند براي احقاق حق و يا رفع نيازمندي هاي ضروري خود در مجامع عمومي حاضر شوند. در چنين مواقعي اسلام، زن را منع نكرده و قيد و بندي به پاي او نزده كه به طور حتم بايد در خانه باشد و به هيچ نحوي از خانه بيرون نيايد.

1 . ترجمه لهوف سيد بن طاوس، ص 92، سيدمحمد صحفي، چاپ چهارم. ولي آنچه اسلام ممنوع دانسته، اختلاط و آميزش هاي شهوت انگيز زنان با مردان است و شركت كردن زنان در مراكزي كه به فساد و بي بند و باري و شكستن حريم و عفت و پاكدامني آنها منجر شود. آنچه ممنوع است حضور زنان با شكل و قيافه و لباسي است كه موجب تحريك و فساد شود و توجه شهوترانان و بوالهوسان را جلب كند.
در روايت آمده است:
«از 313 نفري كه همراه امام زمان (عج) خواهند بود، 50 نفر آنها زنان هستند كه تعدادي از آنها پست هاي مهم و كليدي خواهند داشت و با شروع قيام آن حضرت زنان نيز چون مردان از هر سوي جهان براي ياري آن بزرگوار به سوي او هجرت مي نمايند.» 1
1 . پيام زن ويژه مقام زن، ص 252