رابطه حیا با دینداری
پیامبر گرامی اسلام (ص) فرمودند: «حیا، تمام دین است.» (میزان الحکمه، ج 2، ص 565)
پیامبر گرامی اسلام (ص) فرمودند: کسی که از مردم حیا نداشته باشد از خداوند نیز حیا نخواهد داشت. (میزان الحکمه، ج 2، ص 566)
پیامبر گرامی اسلام (ص) فرمودند: «حیا، تمام دین است.» (میزان الحکمه، ج 2، ص 565)
پیامبر گرامی اسلام (ص) فرمودند: کسی که از مردم حیا نداشته باشد از خداوند نیز حیا نخواهد داشت. (میزان الحکمه، ج 2، ص 566)
انسانیت سن و سال نمشناسد!
انسانیت وقت و بی وقت نمیشناسد.
انسانیت دارا و ندار نمیشناسد..
انسانیت دڪتری و بی سواد نمیشناسد.
انسانیت شعور میشناسد،
درڪ میشناسد ، فرهنگ میشناسد…
بانو کاش این باطن پاکی که می گویی
ظاهرش هم خدایی بود…
بانو کاش می دانستی خدایی که دلت با اوست
حجاب را چقدر دوست می دارد…
و می دانم که می دانی خدا تو را چگونه بیشتر دوست دارد..
نصیحت نوشت
برداشتن حجاب از سر تو مقدمه ای می شود بر برداشته شدن حجاب از چشمان دیگران
پاسخ:منظور از غيبت امام (عليه السلام) غيبت شخص وجسم نيست، بلکه (غيبت عنوان) است، که در اين صورت، ديدار ورويارويى با آن حضرت به سه صورت ممکن است پيش آيد:
1- ديدار حضرت مهدى (عليه السلام) با عنوان غير واقعى ايشان، به طورى که کاملا براى ديدار کننده، ناشناس باشند. اين گونه ديدار، وبه فراوانى به طور دايم، براى کسانى که در محل زندگى ايشان سکونت دارند، ويا افرادى که با ايشان برخورد مى نمايند - در هر نقطه اى که باشد - روى مى دهد.
2- ديدار با آن حضرت در عنوان حقيقى ايشان، بدون اينکه اين امر را ملاقات کننده - مگر پس از پايان گرفتن ديدار - متوجه باشد. اين همان حالتى است که اکثر ديدارهاى نقل شده را شامل مى شود.
3- ديدار با آن حضرت با عنوان حقيقى ايشان، در حالى که ديدار کننده نيز در اثناى ملاقات متوجه اين امر باشد. اين گونه ديدار در اخبار مشاهده وديدار بسيار کم نقل شده است، زيرا غالبا مخالف مصلحت مى باشد وبا غيبت تامه وکامل حضرت مهدى (عليه السلام) منافات دارد.
اما در رابطه با کيفيت رويارويى با آن حضرت، کافى است آن جناب با فرد مورد نظر، مانند ساير انسانها رو به رو شود ومنظور خود را از ديدار برآورده سازد وشخصيت حقيقى خود را به او - اگر چه به گونه اى که پس از اتمام رويارويى متوجه شود - بشناساند. بلکه آن حضرت، به طور عادى، پس از پايان ديدار، ملاقات کننده را ترک مى کند.
البته، در صورتى که هنگام ملاقات، امام (عليه السلام) به گونه اى در تنگنا قرار گيرد که بيم از ميان رفتن وانتفاى غيبت عامه ايشان برود، چاره اى از پنهان شدن به طريق اعجاز نيست. واين معجزه در اين شرايط با قانون معجزات مطابقت دارد، زيرا برقرارى غيبت ايشان براى تحقق روز موعود لازم است.. (1) (به حکايت اول در پرسش بعد توجه کنيد).
راجع به اينکه: آيا در غيبت کبرى، ممکن است کسى خدمت آن حضرت مشرف شود؟ بايد گفت: آرى، واينکه در بعضى روايات گفته شده که مدعيان ديدن حضرت را تکذيب کنيد؛ منظور کسانى هستند که ادعاى ديدن آن امام ونيابت دارند.
بارى، هر شيعه پاک سرشتى مى تواند آن حضرت را ملاقات کند، ولى بايد توفيق رفيقش شود، از گناهان وموارد شبهه ومشکوک پرهيز کرده ودرون خويش را از خفاشها پاک کند، واز طرفى، به ايمان ويقين وصفات پسنديده، انجام واجبات ومستحبات وذکر حق تعالى جان خود را آراسته کرده، ودر رفع نيازمنديهاى مردم واصلاح جامعه کوشا باشد، تا نور ولايت او در دل، وجمال او در چشمش تابيدن گيرد.
گفتم که روى خوبت از من چرا نهان است
گفتا تو خود حجابى، ورنه رخم عيان است
پي نوشته ها :
(1) تاريخ غيبت کبرى، سيد محمد صدر، ص 115.
صاحب خانه اش گفته بود:” طيبه كه به خانه ما آمد ، ما سرمان برهنه بود ، بي حجاب بوديم .
اين قدر پند و نصيحت كرد و از قران و دعا گفت كه ما ديگر يك تار موي مان را نگذاشتيم پيدا شود".
به ساواك كه گرفته بودش و دستبند زده بود به دست هايش، گفته بود :” مرا بكشيد ولي چادرم را برنداريد” .