✍امام صادق (ع) آفات علما را برشمرده و در حقیقت آسیب‌شناسی علم و عالم کرده است: آفت عالمان ده چیز است: طمع، بخل، ریا، تعصب و جانب داری کورکورانه، دوست داشتن مدح و ستایش، پرداختن به اموری که به کنه و حقیقت آن نرسیده‌اند، آرایش سخنان با کلمات پر طمطراق و پر زرق و برق، کم حیا بودن نسبت به خدا، فخرفروشی، عمل نکردن به دانسته‌ها.
مصباح الشریعه، ص 21

شناخت در دو آفت، نیمی از درمان است که می‌تواند متناسب با نوع آفت، سم مناسب را برگزید و ریشه آفت را زدود. جوینده دانش برای درمان دردهای خویش، باید به داروهای تلخ و درمان های سخت تن دهد تا سلامت یابد و در کوره حوادث قرار گیرد. و پست و بلند روزگار را بچشد تا به اوج سعادت و کمال برسد.

پرتو دانش، سیدجعفر پورموسوی، ص 113 و 112