یک “تلنگر” به منتظران

“زمانی اراده خدا بر این امر واقع شد که بر قومی عذاب نازل کنه “اما” بعد از مدتی مشاهده کردند که هیچ عذابی وارد نشد! و اوضاع آرامه… پیامبر قوم، از خدا پرسید: ماجرا چیست؟!
“خطاب آمد: « ای نبی من! عذابی بالاتر از اینکه لذت مناجاتم را از دل خلائق بیرون ببرم، در خزانه ی خود سراغ نداشتم و اکنون این جماعت را به همان عذاب مبتلا کرده ام».

[[ آهای جماعت!!! در این روزگار هم بزرگترین عذاب و شکنجه ی خدا اینه که “یاد امام زمان(عج)” در دل ما، جایی نداره و خلائق، صاحبشون رو فراموش کردند…]]

 (روز عالم سوز/ص۲۸۴)