تقسیم کار در زندگی

یکی از عوامل شادابی و تکامل خانواده‏ ها تعیین حدود مسؤولیت افراد در خانواده است . البته، تعیین این مسؤولیت‏ ها بنا بر شایستگی ‏ها و توانمندی ‏هایی است که خداوند در انسان به ودیعه نهاده است . با تقسیم کار، عدالت اجتماعی در محیط خانواده سعادت می‏ آفریند و زن را از دخالت در اموری که سزاوار نیست ‏باز می‏دارد .

روشن است در مواردی خروج زن از خانه ضرورت پیدا می‏ کند. مثل مواردی که آن بانوی بزرگوار برای دفاع از حقوق غصب شده خود و شوهرش به مسجد یا دارالخلافه رفت و یا امور ضروری دیگر. و در آنچه از آن مذمت ‏شد، بیرون رفتن‏ های غیر ضروری دختران و زنان است که قطعا پیامد های ناگواری به دنبال خواهد داشت.

امام باقر علیه السلام فرمود:

«حضرت فاطمه علیها السلام کارهای منزل را با حضرت علی ‏علیه السلام این‏گونه تقسیم کردند: خمیر کردن رد و تمیز کردن و جارب زدن منزل به عهده فاطمه باشد(سلام الله علیها) و کارهای بیرون منزل از قبیل جمع‏ آوری هیزم و مواد اولیه غذایی را علی‏ علیه السلام انجام دهد» .

در این باره امام صادق ‏علیه السلام فرمود:

«این تقسیم کار با اشاره رسول خدا صلی الله علیه وآله انجام گرفت، آن‏گاه که رسول خدا صلی الله علیه وآله فرمود: کارهای داخل منزل را فاطمه و کارهای بیرون منزل را علی ‏انجام دهد .

حضرت زهرا علیها السلام با خوشحالی فرمود: «فلا یعلم ما داخلنی من السرور الا الله باکفائی رسول الله تحمل رقاب الرجال ؛ جز خدا کسی نمی‏ داند که از این تقسیم کار تا چه اندازه خوشحال شدم; زیرا رسول خدا مرا از انجام کارهایی که مربوط به مردان است ‏بازداشت .» (1)

و شاید خوشحالی آن حضرت از این جهت ‏بود که از برخورد با نامحرم به دور خواهد ماند، چه این‏که کار کردن غیر ضروری زنان و اختلاط زنان با مردان با روح تقوا بیگانه است .

در روایتی دیگر آن حضرت در پاسخ پدر بزرگوارشان که پرسیده بود: در کدام لحظه زن به خداوند نزدیک‏تر است؟ فرمود: «ادنی ما تکون من ربها ان تلزم قعر بیتها . . .؛ نزدیک‏ترین حالات زن به خداوند زمانی است که در خانه خود می‏ ماند .» (2)

پی نوشت:

1) وسایل‏ الشیعه، ج ۱۴، ص ۱۲۳.
2) بحار الانوار، ج ۴۳، ص ۹۲.