محبوب‌ترين بنا نزد خداوند، بنای خانواده است. بر این اساس، اسلام بر تشکیل و استحکام آن بسیار تأکید کرده است. اين بنای مقدس، جايگاه محبت و مودّت و کانون اصلی تکوين شخصيت انسان است. در اسلام، خانواده وسيله تکامل، آرامش روحی و روانی انسان به شمار می‌رود. به همین جهت، از ازدواج با افرادي که بد اخلاق هستند، نهی شده است؛ زيرا اين امر، سبب تزلزل ارکان خانواده می شود. پيامبر می فرمايد: «اذا جاءَکُم مَن تَرضَونَ خُلقَه و دينَه فَزَوّجُوهُ و إن لا تَفعَلوُا تَکُن فتنةٌ فِي الارضِ و فسادٌ کبيرٌ؛ با کسي که اخلاق و دينش مورد پسند باشد، ازدواج کنيد و اگر چنين نکنيد، فتنه و فساد بزرگي در زمين به وجود خواهد آمد.»
منظور از اخلاق نيک، تنها خنده‌رویی نيست؛ بلكه آنچه مورد نظر عقل و شرع می‌باشد، صفات اخلاقی پسندیده است. يکی از نمودهای خوش‌خلقی، زیبایی در گفتار است که باعث ایجاد ارتباط‌های مهربانانه میان اعضای خانواده می‌گردد و در تربیت فرزندان، نقش مؤثری ايفا می‌کند. زبان، ترجمان و بيانگر احوال درون است. «از کوزه همان برون تراود که در او است.» زبان، دريچه‌ای است که محتويات درون را ظاهر می نماید.