شهید والامقام علیرضا تندرو
 انفاق
علیرضا جوانی سخاوتمند بود که منش ایشان دستگیری از درماندگان بود …
مدتی که کنارش بودیم سخاوت کریمانه ایشان همه را مات و مبهوت میکرد …
علیرضا بیشترین لذت زندگانی را در دستگیری از بینوایان می‌دانست …
علیرضا بر این باور بود که اگر در وقت اذان فقیری به شما نیاز داشت ، کمک به وی ارجحیت دارد به نماز اول وقت …
اول کمک به اون بنده‌ی خدا تا رفع نیاز گردد بعد وارد شدن در نماز…
علیرضا بیشتر از نصف حقوق دو هزار و دویست تومانیش را به فقرا میداد…

 بیآئید مثل شهدا عمل کنیم
 برای شادی روح شهدا معصیت نکنیم