شاید برخورد کرده اید با افرادی که مدتی بیهوش بوده اند و یا در کما و اغما فرو رفته اند وقتی به عیادت ایشان می روید,در هذیان خود ناسزا می گویند , آب دهان می اندازند, پرخاشگری می کنند,اسرار و آلودگی هاو عادات رفتاری و کلامی بد زندگی خود را بر ملا می کنند و…

گاه به خاطر استفاده از برخی از داروهای بیهوشی بیمار دچار هذیان وتوهم , اختلال درمهارتهای روانی ـ حرکتی بعد از بیهوشی می شود . به قول پزشکان آدم ها موقع بیهوشی و مختل شدن هوشیاری شناخته می شوند !!
بیخودی ,گیجی و بیهوشی موقع سکرات موت هم چنین است ! که محتضر به جای گفتن شهادتین , از دلبستگی هایی چون اموال خود یاد می کند!خواب ها و رویاها , و نیز هذیان جنسی نیز برملا کننده ی افکار و درون آدمی است .
وقتی درون انسان عادت انسان در فکر و نیت پاکیزه باشد, در شرایط سکر آور و مستی و بیهوشی ِمرگ جز پاکیزگی تراوش نمی شود!
از کوزه همان برون تراود که در اوست . درون کوزه گلاب بریزی گلاب مترشح می شود. آب بریزی آب تراوش می شود و اگر نفت بریزی کم کم بر جدار کوزه نفت و بوی بد آن حس می شود .کسی که درون پاکیزه ای دارد , با قرآن کلام خدا انس دارد , هذیان او هم تلاوت قرآن است! ذکر خداست . درد کشیدن و آه و ناله ی او هم ذکر خداست !