آمده ام اجر آن طلبه را بدهم

طلبه‏ اى راجع به صدقه دادن براى وجود مقدس امام زمان، مى‏گفت: شبى از حرم حضرت رضا علیه ‏السلام، به طرف مدرسه مى‏آمدم، در آن شب براى امام زمانم بسیار دعا كردم و از دوری اش اشك ریختم، در وقت‏ برگشتن از حرم به بازار سرشور رسیدم كه فقیرى جلوى مرا گرفت و از من چیزى خواست، هرچه دست در جیب لباسهایم كردم چیزى بجز یک پنج ریالی پیدا نکردم. آن را با آنكه كم بود با شرمندگى به آن فقیر دادم و نیت كردم كه این صدقه براى حفظ وجود مقدس امام زمانم باشد.

فرداى آن شب هنگامى كه براى حضور در درس به بازار سرشور رسیدم یكى از كسبه كه قبلا مرا مى‏شناخت تا چشمش به من افتاد مرا با صداى بلند صدا زد، وقتى كه نزد او رفتم گفت: دیشب چه عملى انجام دادى؟!

گفتم: مگر چه شده است؟

گفت: دیشب در عالم رؤیا دیدم حضرت بقیة‏الله، ارواحنا فداه، سوار بر اسب سفید رنگى هستند و وارد بازار سرشور شدند و جمعیتى پشت‏ سر آن حضرت در حركت ‏بودند كه فرمودند: آمده ‏ام جزاى فلان طلبه را بدهم (و اسم تو را بردند)! با شنیدن این خبر دلم شكست و متوجه محبت و مهربانى امام زمان(عج) شدم و گفتم دیشب من براى آن حضرت صدقه ناچیزى دادم.
و همچنین سید بن طاووس، رحمة‏الله‏ علیه، در كتاب «امان‏ الاخطار» در ضمن دعایى كه براى صدقه دادن در وقت‏ سفر ذكر مى‏كند مى‏نویسد: اَللهُمَ اِنَّ هَذِهِ لَكَ وَ مِنكَ وَ هِىَ صَدَقَةٌ عَن مَولانا المهدی، عجل‏الله‏ فرجه، وَ صَلِّ عَلَیهِ بَینَ اَسفارِهِ و حَركاتِه و سَكَناتِه فِى ساعاتِ لََیلِه وَ نَهارِه وَ صَدقَهٌ عَمَّا یَعنِیهِ اَمرَهُ وَ مَالا یَعنیهِ وَ مَا یُضمِنه و ما یُخلِفُه.

خدایا! این (صدقه) از آن تو و براى توست و صدقه ‏اى براى سلامتى مولایمان م‏ح‏م‏د، عجل‏ الله ‏تعالى‏فرجه‏ الشریف، مى‏باشد، و بر او درود بفرست آن هنگام كه در سفر است و در تمام حركتها و استراحت هایش، در تمامى اوقات شب و روزش و صدقه ‏اى است‏ براى هرچه كه متعلق به اوست.

یكى از علما مى‏ فرمود: چه در هنگام سفر و چه در هنگام حضر، وقتى كه صدقه براى وجود مقدس امام زمان، مى‏دهید این دعا - دعاى فوق - را بخوانید.