زبان خردمند
حضرت علی (ع) درباره تفاوت سخن گفتن عاقل با احمق مى‌فرمایند:
« لِسانُ الْعاقِلِ وَرَاءَ قَلْبِهِ وَ قَلْبُ الْاَحْمَقِ وَراءَ لِسانِهِ زبان خردمند در پسِ دل اوست و دل نادان، پسِ زبان او .»
مرحوم سید رضى ( ذیل این فرمایش گهربار مى‌فرماید):
این از معناهاى شگفت و شریف است و مقصود امام(ع) این است كه خردمند زبان خود را رها نكند، تا كه با دل خویش مشورت كند و با اندیشه خود رأى دهد. در مقابل، نادان را آن‌چه بر زبان آید و گفته‌اى كه بدان دهن گشاید، بر اندیشیدن و رأى درست را ارائه دادن مقدم دارد؛ پس چنان است كه گویى زبان خردمند، پیرو دل اوست و دل نادان، پیرو زبان او.