مدتی در منطقه شیمیایی شده بود و بدن اش روز به روز ضعیف تر می شد. او را به بیمارستان منتقل کردند. گازهای شیمیایی کاملا جسم او را در بر گرفته بود و ما با چشمان مان آب شدن او را می دیدیم. رحیم را به یکی از بیمارستان های تهران منتقل کرده بودند و من برای جویا شدن از احوال او با بیمارستان تماس گرفتم. کمی منتظر ماندم تا تماس مرا به اتاق او وصل کنند. رحیم گوشی را برداشت و بعد از سلام و احوالپرسی تا صدای مرا شناخت، گفت： سید تقی! با تلفن اداره صحبت می کنی یا از بیرون تماس گرفته ای؟! و من متعجب از این که او حتی در این حال هم به بیت المال اهمیت می دهد.

راوی：سید تقی مطهری منش