حضرت على عليه السلام مى فرمايند:

والطِّيبُ نُشْرَةٌ، وَالْعَسَلُ نُشْرَةٌ،
وَالرُّكُوبُ نُشْرَةٌ، وَالنَّظَرُ إِلَى الْخُضْرَةِ نُشْرَةٌ  حكمت 400

بوى خوش، عسل، سوار شدن بر مركب
و نگاه كردن به سبزه، مايه قوت و نشاط است.

(البته در بعضى از روايات به جاى عسل كلمه غسل آمده است
كه منظور آب تنى كردن است).

جالب اينست كه حضرت از اين چهار مورد به ((نشره))
به معناى حرز و تعويذ تعبير مى كند

يعنى همانگونه كه دعا و حرز سبب انتشار آثار مثبت
در شخص بيمار يا غير بيمار مى شود،
اين امور سبب نشاط و زوال غم و اندوه مى شود.