خود نظم دهی
ترس از خدا یا ترس از دوری خدا ؟
ایستادن در برابر کوهی مرتفع آنقدرشکوه و عظمت دارد که انسان در برابرآن ناخودآگاه احساس خوف می کند. هیبت و جلال خداوند , درک عظمت و ابهت خداوند ی که بر ما قدرت دارد و از رگ گردن به ما نزدیکتر است ,خواهی نخواهی خوف به دنبال دارد و هر چه این شناخت , درک و بینش در قدرت و عظمت خداوند بیشتر بشود خوف هم بیشتر می شود. اما دوری از خدا موجب بد گمانی و قضاوت های غلط و در نتیجه کوچک دیدن مقام خدا می شود . مثل مشاهده ی کوه ها یا کره ی زمین از فاصله ی دور که در نظر کوچک دیده می شوند .
خداوند مظهر رحمت است و قدرت . خدا , خدای مهربانی است و خوف انسان , خوف از تقصیراست .خوف از عذاب جهنم است . حضرت علی (ع) در این زمینه می فرماید: «و لا یخافن الا ذنبه; هیچ یک از شما ترس نداشته باشد مگر از گناه خویش .»نهج البلاغه، کلمه قصار 82

براستی , این رفتار های ماست که جهنم را خشت به خشت , طبقه بر طبقه و شعله در شعله می آفریند . دوری بنده از خداوند , دوری از منشاء نور است که او رازشت و هولناک می کند و به جایی میرساند که از رحمت خدای مهربان خبری نیست . جایی که رحمت خدای مهربان نباشد بسیار تاریک , تنگ و ناگوار است مملو از نعره ها و التماس برای برگشتن وجبران کردن است . جایی متعفن , پر از نیاز , تشنگی , سوزش و درد است . و چه دشوار است که نتوانی خود را نجات دهی . دوری از خدا موجب جهنم است و این ترسناکترین حقیقت و صورتحساب است !!
جای تعجب و افسوس دارد که چرا انسان که قدرت و اختیار و عقل و دانش دارد به جای نزدیکی به رحمت حق و کسب بهشت رضوان , چنین جایگاه دردآفرینی برای خود فراهم می‏آورد؟!
بایستی قدر مهربانی و رحمت خدارا دانست ورفتار خود رابه گونه ای تنظیم کرد که از منبع رحمت و آرامش دور نشد,و به اصلاح رفتار , تقویت ایمان و انجام اعمال صالح پرداخت.
#خود_نظم_دهی 20
#خوف 3 عبرت تجربه حزم حلم حیا
مرتضی محدثی