از امام باقر عليه ‏السلام روايت است که: خداوند متعال فرمود:

لَأُعَذِّبَنَّ کُلَّ رَعیَّة ٍ فى الأِسلامِ دانَتْ بِوِلایَةِ کُلِّ اِمامٍ جائِرٍ لَیْسَ مِنَ اللّه‏ِ، وَ اِنْ کانَتِ الرَّعِیَّةُ فى أَعْمالِها بَرَّةً تَقیَّةً وَ لَأَعْفُوَنَّ عَنْ کُلِّ رَعیَّةٍ فِى‏الأِسلامِ دانَتْ بِوِلایَةِ کُلِّ اِمامٍ عادلٍ مِنَ اللّه‏ِ وَ اِنْ کانَتِ الرَّعِیَّةُ فى أَنْفُسِها ظالِمَةً مُسیئَةً؛
در اسلام، هر جمعیت و مردمى را که تن به ولایت و رهبرى هر پیشواى ستمگرى بدهند که از سوى خداوند نیست، حتما عذاب خواهم کرد، هرچند آن مردم در کارهاى خودشان نیکوکار و اهل تقوا باشند و حتما عفو و گذشت خواهم کرد از هر گروهى در اسلام ، که ولایت و رهبرى هر پیشواى دادگرى را که از سوى خداست، بپذیرند و گردن نهند ، هرچند آن مردم در (کارهاى) خودشان ستمگر و بدکار باشند.
اصول کافى ، ج 1، ص 376.