سلمان فارسی می‌‌گوید روزی پیامبر خدا(ص) به من فرمود:

ای سلمان آیا می‌‌دانی جانشینان من و آم دوازده نفری که خدا بعد از من برای امامت بعد از من برگزیده چه کسانی هستند؟
عرض کردم: خدا و پیامبرش داناترند.
فرمود: ای سلمان خداوند مرا از نور پاک خودش آفرید، پس مرا خواند، اطاعتش کردم و از نور من علی را آفرید، پس علی(علیه السلام) را خواند، علی نیز اطاعت کرد. از نور من و نور علی، فاطمه را خلق کرد، پس خداوند او را خواند و فاطمه(علیهاالسلام) او را اطاعت نمود. سپس از من، علی و فاطمه؛ حسن(ع) و حسین(ع) را آفرید، ایشان را خواند پس خدا را اطاعت کردند.
آنگاه خداوند ما را به پنج اسم از اسماء مبارکش نامگذاری فرمود؛ خداوند محمود است و من محمد. خداوند، علی است و این هم علی. خداوند، فاطر و شکافنده است و این فاطمه است. خداوند، صاحب احسان است و این حسن است و خداوند، محسن است و این حسین.
سپس از ما و از نور حسین؛ نه امام(علیهم السلام) را آفرید، پس ایشان را خواند و آنها نیز اجابت کردند.
و این همه پیش از آن بود که خداوند عزوجل آسمان بلند و زمین گسترده، هوا، آب، فرشته و بشر را خلق نماید و ما به علم خداوند نورهایی بودیم که او را تسبیح می‌‌گفتیم و امر او را شنیده، اطاعت و اجابتش می‌‌نمودیم.

متن حدیث:
 «یَا سَلْمَانُ فَهَلْ عَلِمْتَ مَنْ نُقَبَائِی وَ مَنِ الِاثْنَا عَشَرَ الَّذِینَ اخْتَارَهُمُ اللهُ لِلْإِمَامَةِ بَعْدِی؟
فَقُلْتُ: اللهُ وَ رَسُولُهُ أَعْلَمُ.
قَالَ: یَا سَلْمَانُ خَلَقَنِیَ اللهُ مِنْ صَفْوَةِ نُورِهِ وَ دَعَانِی فَأَطَعْتُ وَ خَلَقَ مِنْ نُورِی عَلِیّاً فَدَعَاهُ فَأَطَاعَهُ وَ خَلَقَ مِنْ نُورِی وَ نُورِ عَلِیٍّ فَاطِمَةَ فَدَعَاهَا فَأَطَاعَتْهُ وَ خَلَقَ مِنِّی وَ مِنْ عَلِیٍّ وَ فَاطِمَةَ الْحَسَنَ وَ الْحُسَیْنَ فَدَعَاهُمَا فَأَطَاعَاهُ فَسَمَّانَا بِالْخَمْسَةِ الْأَسْمَاءِ مِنْ أَسْمَائِهِ اللهُ الْمَحْمُودُ وَ أَنَا مُحَمَّدٌ وَ اللهُ الْعَلِیُّ وَ هَذَا عَلِیٌّ وَ اللهُ الْفَاطِرُ وَ هَذِهِ فَاطِمَةُ وَ اللهُ ذُو الْإِحْسَانِ وَ هَذَا الْحَسَنُ وَ اللهُ الْمُحْسِنُ وَ هَذَا الْحُسَیْنُ ثُمَّ خَلَقَ مِنَّا مِنْ صُلْبِ الْحُسَیْنِ تِسْعَةَ أَئِمَّةٍ فَدَعَاهُمْ فَأَطَاعُوهُ قَبْلَ أَنْ یَخْلُقَ اللهُ سَمَاءً مَبْنِیَّةً وَ أَرْضاً مَدْحِیَّةً أَوْ هَوَاءً أَوْ مَاءً أَوْ مَلَکاً أَوْ بَشَراً وَ کُنَّا بِعِلْمِهِ نُوراً نُسَبِّحُهُ وَ نَسْمَعُ وَ نُطِیع‏…‏»
«بحار الأنوار ‏25: 6»