وقتی تو ازجنس بی نهایتی،
پس من چگونه محدود شوم درخود و دنیای خود؟!

من با تو معنا می یابم و تو امیدمی بخشی به ناامیدی های این روزهایم
و من چنان در این دریای بیکران رحمتت غرق میشوم که تمام ناممکن ها برایم ممکن می شوند و تمام قفلها کلید
و تمام آشوبها ، آرامش

خدایا….
دنیای محدودم را با حضور خودت وسعت ببخش تا بدانم وقتی پابه پای تو قدم بردارم
به آرامشی خواهم رسیدکه دیگر بی قراری ها سهم روزهایم نمی شود

و من می مانم و خدایی که بودنش حال دلم را خوب خوب میکند..