همیشه خلخال را به این می شناختم که زینتیه برای پای زنان، این زینت را مثل بقیه زینتهای یک زن، نامحرم نباید ببینیه و زن نباید طوری رفتار کنه که خلخالش باعث جلب توجه دیگران به سمت او بشه و خلخال نباید صدایی بده که دیگران متوجه حضور و عبور زن بشوند.

اما این روزها که توی خیابان رفت و آمد می کنم، گاهی و شاید هم بیشتر اوقات خلخال هایی به پای زنان که با پیشرفت روزگار ما بوجود آمده برای من به عنوان یک زن هم جلب توجه می کنه چه برسه به دیگران، حتماً همگی شما با این افراد خلخال پوش برخورد داشتید و شاید هم خودتان گاهی از همین افراد بودید.

به نظر من انواع مدل های مختلفی که روی کفش های زنانه با سَگَک های ریز و درشت و حتی بدون سَگَک، صدای پاشنه ی کفش های زنانه و انواع مدلی که بر روی ساق شلوار ها ایجاد میشه اینها مدل های جدید خلخال در روزگار ما هستند، وقتی بانویی کفشی را انتخاب می کنه که موقع راه رفتن چه مدل و چه صدای پاشنه اش باعث جلب توجه بشه این یعنی زینت های خود را به نمایش گذاشته، وقتی شلواری استفاده کنه که باعث جلب دقت دیگران در مدلش بشه این یعنی خلخال خود را پنهان نکردن.

شاید افرادی فکر کنند که وقتی کفش پا را می پوشونه پس این زینت پا نیست اما به نظر نویسنده حتی اگر پیدا نبودن اصل پا بهانه ی پوشیدن این کفشها را توجیه کنه ولی توجهی که از طرف نامحرم به خاطر وجود زیبایی های کفش زن به زن میشه توجیه ناپذیره.