در روایتی خواندم که درخشندگی فاطمۀ زهرا سلام‌الله‌علیها باعث می‌شود تا چشمانِ کروبیانِ ملأ اعلی خیره شود: «زَهَرَ نورُها لِمَلائِکةِ السَّماء». برای آنها می‌درخشد. ما از این درخشندگی چه استفاده‌ای بکنیم؟ ما باید از این ستارۀ درخشان، راه به سوی خدا و راه بندگی را که راه راست است و فاطمۀ زهرا پیمود و به آن مدارج عالی رسید، پیدا کنیم. اگر می‌بینید خدا خمیرۀ او را هم خمیرۀ متعالی قرار داده است، به این دلیل است که می‌دانست این موجود در عالم ماده و عالم ناسوت، خوب از امتحان بیرون خواهد آمد؛ «اِمتَحَنَکِ اللهُ الَّذی خَلَقَکِ قبلَ اَن یَخلُقَکِ فوَجَدَکِ لِمَا اِمتَحَنَکِ صَابِرَة»؛ قضیه این است. خدای متعال حتی اگر لطف ویژه‌ای دربارۀ آن خمیره می‌‌کند، بخشی مربوط به این است که می‌داند او از عهدۀ امتحان چگونه برخواهد آمد؛ واِلا بسیار کسان خمیرۀ خوب داشتند. مگر همه توانستند از عهده برآیند؟ این بخش از زندگی فاطمۀ زهرا سلام‌الله‌علیها آنی است که ما برای نجات خودمان به آن احتیاج داریم.

صفحه 119 کتاب
«انسان 250 ساله»
بیانات مقام معظم رهبری دربارۀ زندگی سیاسی-مبارزاتی ائمۀ معصومین علیهم‌السلام