همیشه محبت کردن لذت بخش تر از محبت گرفتن است به سه شرط !!

اول / محبت باید عاشقانه و خالصانه باشد . اگر طمع دریافتی و یا توقع جبران و تشکر کردن و.. . دارید این ناخالصی کار را ضعیف می کند . محبت کردن برای پاسخ گرفتن نباشد .

دوم / محبت کردن بی منت باشد . نباید محبت و خوبی های انجام شده را مطرح کرد و منت گذاشت یا با اذیت کردن انجام داد. در یک کار بی منت می توان گفت : ” این کارهای نیک کم وکوچک است ؛ نسبت به آنچه وظیفه دارم , نسبت به امر خدای متعال و نعمت هائی که به من داده است , کاری نکرده ام !”

سوم / سبقت و فوریت انجام در محبت کردن ملاحظه شود . اهل سبقت گرفتن باشیم . سریع انجام دهیم . به فرمایش امام حسین علیه السلام : در خوبى‏ها با یکدیگر رقابت کنید و در بهره گرفتن از فرصت‏ها شتاب نمایید و کار نیکى را که در انجامش شتاب نکرده‏اید، به حساب نیاورید.
(بحارالأنوار، ج 75، ص 121)
کاری که دیر انجام شود و با تانی , به حساب نیارید . مثلا مادر از پسرش یک لیوان آب خواسته. ایشان پنج دقیقه بعد می گوید :الان می آرم . یک ربع بعد : وایسا رفتم ! نیم ساعت بعد : رفتم دیگه … ! این کار را نباید به عنوان کار خوب ثبت کرد . چون بنده ی خدا خون به جگر شد .
پس اگر کاری را سریع انجام دادی … کار کردی ! گرنه مثل نماز های آخر وقت فقط رفع واجبه و از فضیلت آن کم شده است .