شعبان ماه بسيار شريفي است و به حضرت سيد انبياء صَلَّي اللهِ عَلِيهِ وَ آله منسوب است و آن حضرت اين ماه را روزه مي‌گرفت و به ماه رمضان وصل مي‌کرد و مي‌فرمود شعبان، ماه من است هر که يک روز از ماه مرا روزه بگيرد بهشت براي او واجب مي‌شود و از حضرت صادق عليه السلام روايت شده است که چون ماه شعبان فرا مي‌رسيد امام زين العابدين عليه السلام اصحاب خود را جمع مي‌نمود و مي‌فرمود اي اصحاب من مي‌دانيد اين چه ماهي است؟ اين ماه شعبان است و حضرت رسول صلي الله عليه و آله مي‌فرمود شعبان ماه من است پس در اين ماه براي جلب محبت پيغمبر خود و براي تقرّب به سوي پروردگار خود روزه بداريد. به حقّ آن خدايي که جان عليّ بن الحسين به دست قدرت اوست سوگند ياد مي‌کنم که از پدرم حسين بن علي عليهماالسلام شنيدم که فرمود شنيدم از اميرالمؤمنين عليه السلام که هر که روزه بگيرد در ماه شعبان براي جلب محبّت پيغمبر خدا و تقرّب به سوي خدا؛ خداوند او را دوست مي‌دارد و در روز قيامت کرامت خود را نصيب او مي‌گرداند و بهشت را براي او واجب مي‌کند.

شيخ از صفوان جمال روايت کرده که گفت : حضرت صادق عليه السلام به من فرمود کساني را که در اطراف تو هستند را بر روزه گرفتن در ماه شعبان ترغيب کن. گفتم فدايت شوم مگر در فضيلت آن چيزي هست؟ فرمود بله همانا که رسول خدا صلي الله عليه و آله هر گاه هلال ماه شعبان را مي‌ديد به مُناديي امر مي‌فرمود که در مدينه ندا مي‌کرد: اي اهل مدينه من رسولم از جانب رسول خدا صلي الله عليه و آله به سوي شما. ايشان مي‌فرمايد آگاه باشيد همانا شعبان ماه من است پس خدا رحمت کند کسي را که ياري کند مرا بر ماه من يعني روزه در آن ماه روزه بگيرد.

سپس از حضرت صادق عليه السلام و ايشان از اميرالمؤمنين عليه السلام نقل کرد که مي‌فرمود: از زماني که شنيدم منادي رسول خدا صلي الله عليه و آله ندا کرد در ماه شعبان، ترک نشد از من روزه شعبان و ترک نخواهد شد از من تا مدتي که حيات دارم ان شاء الله تعالي.

سپس مي‌فرمود که روزه دو ماه شعبان و رمضان توبه و مغفرت از خدا است.