پدر: دخترم تو گوهر یکی یک دانه ی من هستی برای حفظ تو از گزند حوادث روزگار جوانیم را از دست دادم و تو را زیبا و باارزش به اوج کمال رساندم.

 پس دوست دارم ،مروارید وجودیت را در صدف همیشگی عفاف بگذارم و در عمق اقیانوسهای بزرگ معرفت الهی مخفی کنم تا دست هیچ صیادی به تو نرسد.

دخترم صدفی که تو مرواریدش باشی فقط به دست خدا باید بازشود ولا غیر.

پدر :ارزش مروارید زندگی من بیشتر ازاینهاست که تزیین کلاه

پادشاهان باشد یا گردنبد تزئنی دخترکان 

.مروارید وجود دخترمن حق خداست.