پاسخ: نام اصلى حضرت، (محمد) است. نامى که پيغمبر اکرم (صلى الله عليه وآله وسلم) براى او گذارده وفرمود: اسم او اسم من وکنيه او کنيه من است.

کنيه حضرت: ابو القاسم است. ونيز ابو صالح وابو عبد الله وابو ابراهيم وابو جعفر وابو الحسين هم گفته شده است. (1)
القاب حضرت: بسيار است، از جمله:
1- مهدى: مشهورترين لقب حضرت است. مهدى به اسم مصدر هدايت است، به معنى کسى که به وسيله خدا هدايت شده باشد. امام صادق (عليه السلام) در ضمن حديثى فرموده است: (آن حضرت را مهدى گويند، زيرا او مردم را به امرى که گم کرده اند هدايت مى کند). ونيز امام باقر (عليه السلام) فرموده است: (او را مهدى ناميدند براى اينکه به امرى پنهان (اسلام راستين) هدايت مى کند). (2)
2- قائم: يعنى قيام کننده به حق. رسول خدا (صلى الله عليه وآله وسلم) مى فرمايد: (از اين جهت قائم را (قائم) ناميدند، که پس از فراموش شدن نامش قيام کند). (3)
3- منصور: امام باقر (عليه السلام) در تفسير آيه شريفه (من قتل مظلوما) فرمود: (او حسين بن على (عليهما السلام) است، وبقيه آيه شريفه: (فقد جعلنا لوليه سلطانا فلا يشرف فى القتل انه کان منصورا) (4) مقصود امام زمان (عجل الله فرجه) است، مقصود امام زمان (عجل الله فرجه) است، که نامش در اين آيه (منصور) مى باشد، چنان که خداوند احمد ومحمد را محمود، وعيسى را مسيح خوانده است). (5)
4- منتظر: از امام جواد (عليه السلام) پرسيدند: چرا وى را (منتظر) مى گويند؟ فرمود: (زيرا وى براى مدتى طولانى غيبت مى نمايد وعلاقمندان، منتظر ظهورش خواهند بود وآنها که ترديد دارند انکار مى کنند..).(6)
5- بقيه الله: روايت شده که چون آن حضرت خروج کند، پشت به کعبه مى کند، وسيصد وسيزده مرد به دور او جمع مى شوند واول چيزى که تکلم مى فرمايد، اين آيه است: (بقيه الله خير لکم ان کنتم مؤمنين). (7)
آنگاه مى فرمايد: منم بقيه الله وحجت او وخليفه او بر شما، پس هيچ سلام کننده اى به او سلام نمى کند، مگر اينکه گويد: (السلام عليک يا بقيه الله فى ارضه). (8)
آن حضرت است که در بسيارى از ادعيه واخبار به همين لقب مذکور شده اند، وبيشترين محدثين آن را ذکر نموده اند وبا آنکه در اين لقب ساير ائمه عليهم السلام شريکند وهمه حجت خدايند بر خلق، ليکن چنان اختصاص به آن جناب دارد که در اخبار هر جا بدون قرينه وشاهدى ذکر شود، مراد آن حضرت است. وبعضى گفته اند: لقب آن حضرت (حجه الله) است. به معنى غلبه، يا سلطنت خداى بر خلايق، چه اين هر دو به واسطه آن حضرت به ظهور خواهد رسيد. ونقش خاتم آن جناب، (انا حجه الله) است. (9)
القاب ديگرى چون: خلف صالح، شريد (رانده شده)، غريم (طلب کار)، مؤمل (منتظر، وآرزو برآورده شده)، منتقم، ماء معين (آب ظاهر وجارى بر روى زمين)، ولى الله، صاحب الزمان وغيره است که جهت توضيحات بيشتر مى توان به کتاب منتهى الآمال وبحار الانوار وکتب مربوطه مراجعه نمود.
پي نوشته ها :
(1) الزام الناصب، شيخ حائرى يزدى، ج 1، ص 483.
(2) اثبات الهداه، شيخ حر عاملى، ج 7، ص 110 و169.
(3) معانى الاخبار، شيخ صدوق، ص 65.
(4) سوره اسراء، آيه 35.
(5) تفسير فرات کوفى، ص 240.
(6) کمال الدين وتمام النعمه، صدوق، ص 378.
(7) سوره هود، آيه 86.
(8) منتهى الآمال، محدث قمى، ج 2، ص 286.
(9) منتهى الآمال، محدث قمى، ج 2، ص 287.