فضاي مجازي براي ما شده است وادي تيه؛ پر از آدم سرگردان. آدم‌هايي که تا ديروز نمي‌توانستند با هم رابطه داشته باشند، امروز کلماتشان کنار هم آمده است.

بعيد مي‌دانم کسي باشد که تلاش کرده باشد تمام رابطه را خلاصه کند در کلمات سياه‌رنگ. اين‌جا تناسخ است و آدم‌ها توي کلماتشان حلول کرده‌اند.

کلمه‌ها احساس دارند؛ شادند؛ غمگينند. زندگي مجازي، بسياري از مرزهاي زندگي واقعي را شکست؛ به بهانه اين‌که کسي آدم‌هاي پشت اين کلمات را نمي‌بيند؛ اما واقعيت چيز ديگري است؛ زندگي مجازي، ديگر مجازي نيست و پشت همه کلماتي که نوشته مي‌شود، آدمي نشسته است؛ مرد يا زن؛ دختر يا پسر.

ما در حال گذر هستيم. آدم‌هاي در حال گذار، بيشترين آسيب را خواهند ديد. آسيب‌هاي فضاي نت، بسيار است. هنوز ما در اين فضا سرگردانيم و براي زندگي‌اش برنامه‌اي نريخته‌ايم و انگار فکري هم نکرده‌ايم.