•  دینی بودن قیام: در قیامهای گذشته، مثل ملی شدن صنعت نفت و قیام 30 تیر ماه سال31، علاوه بر نیروهای مذهبی، ملی گرایان و چپها نیز حضور فعالی داشتند. از سوی دیگر، خواسته ها و مطالبات ایشان نیز کاملا دینی نبود؛ در حالی که در قیام 15 خرداد، مردم با شعارهای دینی، از مرکز تشیع (قم) و بر اساس حمایت از مراجع تقلید خود، به قیام علیه حکومت زور و استبداد دست زدند.
•  رهبری دینی و توانمند: اگر در قیام های گذشته، رهبری دینی و سیاسی جدا بودند، در این قیام رهبری دینی و سیاسی در یک فرد مصمم، شجاع و شایسته جمع شده بود و همه گروه ها و شخصی تها نیز او را به عنوان رهبر اعلام کرده بودند.
•  عدم اتکا به قدرت های خارجی: این قیام، حرکتی مستقل و مردمی بود، که بر اساس آموزه های اسلامی و با الهام از ارزشهای اسلامی، شروع و دارای درونمایه ای دینی بود؛ که قدرتهای خارجی نه تنها از آن حمایت نمی کردند، بلکه شرق و غرب، برای اولین بار، موضع گیری واحدی در حمایت از شاه برای سرکوبی قیام داشتند.
•  نقش زنان در قیام: قیام 15 خرداد، اولین قیام گسترده علیه استبداد بود که با حضور زنان مسلمان با پوشش اسلامی و شعارهای دینی همراه گشت. طلیعه این کار در شهر مقدس قم انجام گرفت و بسیاری از زنان مومن در این قیام به شهادت رسیدند.

منابع

بررسی و تحلیلی از نهضت امام خمینی (ره)، جلد1، ص: 515ـ525.
نهضت روحانیون ایران ، ج 4، ص:50