حضرت امام صادق “ع” می فرماید: پدرم فرمود: «پیامبر خدا “ص” از زنی روزه دار شنید كه به جاریه اش فحش می داد. پس دستور داد طعامی فراهم شد و به آن زن فرمود: بخور، پاسخ دا د: ای رسول خدا! من روزه ام. آنگاه پیامبر “ص” فرمود: «تو چه روزه داری هستی كه به جاریه و كنیزت فحش دادی؟ براستی كه روزه، خودداری از خوراك و آشامیدنی نیست. فقط و فقط خداوند آن [نخوردن و نیاشامیدن] را به عنوان مانعی از سایر زشتیهای گفتاری و رفتاری قرار داده است، زشتیهایی كه روزه صائم را می شكند. چقدر روزه داران [واقعی] اندك و گرسنگان فراوانند.»

منبع: ح 281؛ الكافی، ج 4، ص 87، ح 3؛ تهذیب، ج 4، ص 194، ح 553.
ماهنامه اطلاع رسانی، پژوهشی، آموزشی مبلغان شماره59.