الإعجابُ يَمنَعُ مِن الإزدِيادِ

خودپسندى مانع از پيشرفت و افزایش كمال است. (حکمت 167)

شرح حدیث:
يكى از بزرگترين عيبهايى كه بعضى افراد دچار آن هستند، غرور و خود پسندى است. يعنى كسى كه خود را در همه چيز برتر و بالاتر از همه مردم مي داند و خيال مي كند كه هيچ كس در علم و دانش و درك و شعور به پاى او نمى رسد.
شخصى كه دچار اين عيب بزرگ باشد، از دو جهت لطمه مي خورد و صدمه مى بيند. نخست از اين جهت كه چون خود را بزرگترين و برترين عاقلان و دانشمندان مي داند، ديگر لازم نمى بيند كه دنبال تحصيل علم و دانش برود. و به اين صورت از آموختن باز مي ماند و در همان مرحله اى كه هست در جا مي زند و ديگر بالاتر و پيش تر نمى رود.
علاوه بر اين، شخص خود پسند چون كسى را عاقل تر و دانشمندتر از خود نمى داند، هنگامى كه برايش مسئله و مشكلى پيش مى آيد با هيچكس مشورت نمى كند و از افراد عاقل تر و دانشمندتر از خودش راهنمايى نمى خواهد. و به اين صورت از حل مسائل و مشكلات و گشودن راههاى بسته زندگى اش عاجز مى ماند و همواره در ميان گرداب مشكلات و گرفتاري ها دست و پا مي زند و هيچگاه نمى توان راههاى پيشرفت و ترقى را پيدا كند و به سوى كمال گام بردارد.
______________________
منبع: پندهاى كوتاه از نهج البلاغه، هیئت تحريريه بنياد نهج ‏البلاغه