۱. ما باید ملاحظه کنیم که وظیفه ما در این عصر و زمان چیست و برای رسیدن به کمالی که هدف از خلقت ما قرار گرفته چه باید بکنیم؟

وظیفه ما جز عمل به دستورات و وظایفی که از ناحیه امامان معصوم (علیهم السلام) به ما ابلاغ شده و رسیده چیز دیگری نیست. اگر چه ملاقات حضوری حضرت شرفی خاص است.

۲. منشأ محرومیت از ملاقات حضرت (عجل الله تعالی فرجه) و غیبت ایشان خود ما بوده‏ایم، و خود ما نیز می‌‏توانیم با برداشتن موانع ظهور، در رفع این محرومیت‏‌ها سهیم باشیم.

۳. برای هر امتی، در هر عصر و زمانی یک نوع امتحان است، و مسأله غیبت امام زمان (عجل الله تعالی فرجه) در این دوره برای جامعه شیعی یک نوع امتحان بزرگ محسوب می‌‏شود.

۴. اگرچه کسی نگفته ما نمی‌‌‏توانیم خدمت آقا امام زمان (عجل الله تعالی فرجه) مشرف شویم. این امر برای هر کس مقدور است، ولی مقداری سنخیّت لازم دارد، باید غبار و زنگار را از چشم و دل زدود تا قابلیت لقای حضرت را پیدا کرد، و به طور کلی احتیاج به دویدن نیست بلکه اگر خود را اصلاح کنیم آن حضرت خود به دیدارمان خواهد آمد.

کتاب موعودشناسی و پاسخ به شبهات؛ علی اصغر رضوانی