آنچه از این روایات به دست می آید، آن است که روایاتی که ورود اطفال را منع می کند، درباره کودکانی است که در صورت حضور در مسجد، باعث آلودگی و ناپاکی و یا ایجاد بی نظمی غیرمتعارف در مسجد می شوند. همچنین باید به این نکته ظریف توجه داشت که ممانعت از حضور کودک، ممانعت از حضور مادری است که بیش از همه به آموزش، کسب فضایل، اخلاقی و معنویت و تهذیب نفس، به عنوان اساسی ترین ابزار مربیگری اسلامی نیازمند است.

به نظر می رسد اختصاص یک مهد کودک در زمان نماز جماعت، ایجاد فضای سبز و تهیه سرگرمی های مناسب با شأن مسجد، برای استفاده کودکان، زمینه حضور بیشتر خانواده ها را به این مکان فراهم خواهد کرد و از مزاحمت کودکان در هنگام نماز، خواهد کاست. (ر.ک: مجله مبلّغان، ش 112، مساجد بایدها و نبایدها)