گر کسی بخواهد در ماه مبارک رمضان از رزق قرآن و از رزق دعاها برخوردار شود بايد فرصت بگذارد و برنامه‌ريزی کند.
آیت الله #میرباقری:
اگر کسی بخواهد در ماه مبارک رمضان از رزق قرآن و از رزق دعاها برخوردار شود بايد فرصت بگذارد و برنامه‌ريزی کند.
اگر کسی می‌خواهد همه کارهاي روزانه غيرماه‌رمضان را ادامه دهد (خوابش همان‌گونه و اندازه اشتغالات روزانه‌اش هم همان‌گونه باشد) اما ۵ ختم قرآن هم بکند، نمی‌شود! به‌خصوص اگر بخواهد با توجه و با ترتيل باشد…
امثال بنده به بهانه عبادت، ترک کار می‌کنيم و به بهانه کار، ترک عبادت! خدا نکند يک شب ماه رمضان دوساعت بياييم “مسجد ارک” بيدار باشيم، فردا تا بعدازظهر می‌خوابيم و همه کارها‌ی روزمان تعطيل است!
اين را خدای‌متعال نمي‌پسندد. نمي گويم انسان استراحت نکند، ولی باید تدبيری بايد داشته باشد تا بتواند جمع بين اين امور کند؛ هم به کارش برسد هم به عبادتش برسد. اين شدنی است؛ بزرگان اين‌گونه بودند.
مرحوم آيت‌الله العظمي بهجت از قول يکی از اساتيدشان می‌فرمودند: يک جور درس مي‌خواندند که آدم می‌گفت: او چه موقع عبادت می‌کند؟! و يک‌جوری عبادت می‌کردند که آدم می‌گفت: او کِي درس می‌خواند؟!
يکی از کارهايشان زيارت عاشورایِ هر روز و نماز جعفرِ هر روز بود و هزارمرتبه در روز “انا انزلناه” می‌خواندند. آن‌وقت به کارهايشان هم می‌رسيدند و بیشتر از ديگران هم به کارشان می‌رسيدند.
اگر کسي تدبير نکرد، شيطان بر انسان سبقت مي گيرد. ما بايد تدبير کنيم و بر فرصت‌ها سبقت بگيريم.
اگر شما برنامه‌ريزي و تدبير براي شب‌تان نکرديد، يک‌شب، دوشب، ده‌شب و … همه اش مي‌گذرد و آدم می‌بيند يک‌سال دو‌سال، ده‌سال گذشته و پير شده و فرصت ها تمام شده است و هنوز می‌خواهد که نماز شب بخواند!
يا هنوز دارد نقشه می‌‌کشد که نماز صبحش را اول وقت بخواند!
يا محاسنش مثل من سفيد شده است و تازه دارد نقشه مي کشد که نماز اول وقت بخواند!
اين انسان چند وقت ديگر به مقصد می‌رسد، فقط خدا می‌داند!
