یَوْمَ تَجِدُ کُلُّ نَفْسٍۢ مَّا عَمِلَتْ مِنْ خَیْرٍۢ مُّحْضَرًۭا وَمَا عَمِلَتْ مِن سُوٓءٍۢ تَوَدُّ لَوْ أَنَّ بَیْنَهَا وَبَیْنَهُۥٓ أَمَدًۢا بَعِیدًۭا ۗ وَیُحَذِّرُکُمُ ٱللَّهُ نَفْسَهُۥ ۗ وَٱللَّهُ رَءُوفٌۢ بِٱلْعِبَادِ .آل عمران/30
((به یاد آورید روزى را که هر کس آنچه را از کار نیک انجام داده حاضر میبیند و همچنین آنچه را از کار بد، انجام داده است )) (یوم تجد کل نفس ما عملت من خیر محضرا و ما عملت من سوء).
((در حالى که دوست مى دارد میان او و آن اعمال بد فاصله زمانى زیادى باشد)) (تود لو ان بینها و بینه امدا بعیدا).

دقت کنید در این آیه نگفته کاش اعمال بدش نابود شود زیرا گویا که میداند چیزى در جهان نابود نمى شود، بلکه آرزو مى کند با آن فاصله بگیرد.
((امد)) در لغت به معنى زمان محدود است ، و تفاوت آن با ((ابد)) این است که ابد، زمان نامحدود را مى گوید، و غالبا امد توجه به انتهاى زمانى و سر رسید مدت
دارد، هر چند به معنى زمان محدود (در برابر نامحدود) نیز به کار میرود .
گناهکاران ، و نیکوکاران همگى اعمال خود را در آن روز حاضر میبینند، با این تفاوت که نیکوکاران از مشاهده اعمال خویش خوشحال و مسرور مى شوند و بدکاران از مشاهده اعمال خود چنان در وحشت فرو مى روند که آرزو مى کنند از آن فاصله بگیرند نه فاصله مکانى ، که فاصله زمانى دور و دراز که براى ابراز تنفر از فاصله مکانى رساتر است ، زیرا در فاصله مکانى احتمال حضور نزد او وجود دارد، ولى در فاصله زمانى به هیچ وجه امکانپذیر نیست .
مثلا کسى که در مناطق دور دستى از صحنه جنگ جهانى زندگى میکرد ، باز کم و بیش ، احساس اضطراب و نگرانى داشت زیرا ممکن بود دامنه جنگ به آنجا کشیده شود ولى ما که امروز دهها سال از زمان جنگ فاصله گرفته ایم ، هیچگونه احساس نگرانى نداریم که آن جنگها ما را هم فرا بگیرد (ممکن است جنگ جهانى دیگرى روى بدهد) ولى سرایت آن جنگهاى پیشین به امروز معنى ندارد.

از بعضى آیات دیگر به دست مى آید که کارهاى خوب ما در این دنیا در جهان دیگر به صورت نور و روشنایى در مى آیند، منافقان از مؤ منان مطالبه این نور را مى کنند، و مى گویند: ((انظرونا نقتبس من نورکم ))؛ (صبر کنید تا ما از نور شما بهره گیریم ).
و به آنها گفته مى شود: ((ارجعوا وراءکم فالتمسوا نورا))؛ (بازگردید، این نور را از دنیا طلب کنید).
فرصت های کسب نور را در همین دنیا تجربه میکنیم.کسب اعتقاد توحیدی کسب نورانیت است.عبادات و اعمال حسنه در این دنیا کسب نور است
محبت به خلق الله و ایثار وانفاق مال و جان در راه خدا کسب نور است.ودرمقابل انجام معصیت و ارتکاب گناه اکتساب شر و بدی و کسب تاریکی و فراق نور است
چیزی که در عالم دیگر آرزو می کنیم در بعد زمانی دور از ما باشند و بین ما وآن اعمال سیئه فاصله و امد طولانی باشد
در لحظات روزه داری ماه رمضان ؛ لحظات اندیشیدن به این غایات اعمال است . حقیقتی بسیار شفاف و واضح جلوی عرصه حرکت ما نمایانگر است
باید کمتر حرف زد و کمتر خورد و کمتر خوابید در دقایقی که باران رحمت خدا باریدن گرفته؛ و دست های شیاطین بسته شده ؛ مطالبه و درخواست ما از خداوند رؤوف و رحیم بهترین مواهب وخیرات دنیا وآخرت است.