ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺍﺻﻠﯽ ﺩﺭ ﭘﺬﯾﺮﺵ ﺑﯽ ﺑﻨﺪ ﻭﺑﺎﺭﯼ, ﺿﻌﻒ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﯼ ﻭ ﺩﯾﻨﯽ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺩﯾﻦ ﻭ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺩﺭﺳﺘﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻣﺎ ﺗﻔﻬﯿﻢ ﻧﺸﻮﺩ ﻭ ﺗﺎ ﺍﯾﻦ ﻓﻬﻢ ﺩﺭﺳﺖ ﺑﺎ ﻗﻠﺐ ﺁﻧﻬﺎ ﭘﯿﻮﻧﺪ ﻧﺨﻮﺭﺩ, ﺯﻣﯿﻨﻪ ﭘﺬﯾﺮﺵ ﻫﺮ ﻧﻮﻉ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﺭﻭﺣﯽ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﺑﻪ ﺟﺮﺍﺕ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﮔﻔﺖ ﻋﻠﺖ ﺍﻟﻌﻠﻞ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﻔﺎﺳﺪ ﻭ ﺑﺪﺣﺠﺎﺑﯽ ﻫﺎ ﺟﻬﻞ ﻭ ﻧﺎﺩﺍﻧﯽ ﺍﺳﺖ. ﺍﻣﺎﻡ ﻋﻠﯽ(ﻉ) ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﺪ: “ﺟﻬﻞ ﻣﻌﺪﻥ ﺑﺪﯼ ﻫﺎﺳﺖ.” (1) ﺗﻤﺎﻡ ﺑﺪﺑﺨﺘﯽ ﻫﺎ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﺎ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺸﻨﺎﺳﯿﻢ ﻭ ﻗﺪﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﻧﯿﻢ. ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺸﻨﺎﺳﺪ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺷﺮﯼ ﺗﻦ ﺩﺭ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ. ﻫﻤﯿﻦ ﻧﺎﺩﺍﻧﯽ ﻫﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺑﺪﺣﺠﺎﺑﯽ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﻧﺴﻞ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻫﺎ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﯿﺪ ﺣﺠﺎﺏ ﻭ ﺳﺎﯾﺮ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺷﺮﻋﯽ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ, ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺣﺠﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﯾﮏ ﺍﺭﺯﺵ ﻭ ﯾﮏ ﻭﺍﺟﺐ ﺍﻟﻬﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﻣﻌﺼﻮﻡ ﺧﻮﺩ ﺟﺎ ﺑﯿﻨﺪﺍﺯﻧﺪ. ﻟﺬﺍ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺧﯿﺎﻧﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺁﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ, ﭘﺮﻭﺭﺵ ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﺑﯽ ﺑﻨﺪﻭﺑﺎﺭﯼ ﻫﺎﯼ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﺟﻮﺍﻥ ﺍﻣﺮﻭﺯﯼ ﻧﺎﺷﯽ ﺍﺯ ﻋﺪﻡ ﺗﺮﺑﯿﺖ ﺻﺤﯿﺢ ﺩﯾﻨﯽ ﺍﺳﺖ. ﺍﻟﺒﺘﻪ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﺍﻧﯽ ﻫﻢ ﯾﺎﻓﺖ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻧﻤﺎﺯ ﻭ ﺣﺠﺎﺏ ﻭ ﺳﺎﯾﺮ ﻭﺍﺟﺒﺎﺕ ﻣﻘﯿﺪﻧﺪ ﻭﻟﯽ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧﺸﺎﻥ ﻭ ﺗﺮﺑﯿﺖ ﺻﺤﯿﺢ ﺁﻧﺎﻥ ﻏﺎﻓﻞ ﻭ ﻧﺎﺁﮔﺎﻫﻨﺪ ﻭ ﻫﻤﯿﻦ ﻏﻔﻠﺖ ﻭ ﺑﯽ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﺳﺒﺐ ﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﻭ ﻣﺎﯾﻪ ﺭﻧﺞ ﺭﻭﺣﯽ ﻭﺍﻟﺪﯾﻦ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ.

ﺩﺭ ﻧﻈﺎﻡ ﺍﺭﺯﺷﯽ, ﻧﻘﺶ ﺍﻭﻝ ﺑﻪ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻋﻨﺎﺻﺮ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﭼﻨﺎﻥ ﭘﻮﯾﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻫﻤﻪ ﺟﻨﺒﻪ ﻫﺎﯼ ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ ﮐﻤﮏ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ
*ﮐﻢ ﺭﻧﮓ ﺷﺪﻥ ﻧﻘﺶ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻫﺎ.
ﺍﮔﺮ ﺗﺮﺑﯿﺖ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﻬﺪﮐﻮﺩﮎ ﻭﻣﺪﺭﺳﻪ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﯾﺎﺑﺪ, ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺟﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﮐﺸﺎﻧﺪ. ﺗﻼﺵ ﺩﺷﻤﻦ, ﺟﺪﺍ ﮐﺮﺩﻥ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺍﺯ ﮐﺎﻧﻮﻥ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺯﯾﺮﺍ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻭﺳﯿﻠﻪ ﺯﻣﯿﻨﻪ ﺁﺳﯿﺐ ﭘﺬﯾﺮﯼ ﺁﻧﺎﻥ ﻭ ﺁﻣﺎﺩﮔﯽ ﺷﺎﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺛﺮ ﭘﺬﯾﺮﯼ ﺍﺯ ﺍﻟﻘﺎﯼ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﺩﻭﭼﻨﺪﺍﻥ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ. ﺍﯾﻦ ﺟﺪﺍﯾﯽ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﻇﺎﻫﺮﯼ ﯾﺎ ﻓﮑﺮﯼ ﺑﺎﺷﺪ. ﺍﺳﻼﻡ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻋﺎﻃﻔﯽ ﻭ ﺭﻭﺣﯽ ﻭﺍﻟﺪﯾﻦ ﺑﺎ ﺟﻮﺍﻥ ﺍﻫﻤﯿﺖ ﻗﺎﺋﻞ ﺍﺳﺖ. ﺍﮔﺮ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﭘﺎﮎ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﯿﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺭﺍ ﺗﻄﻬﯿﺮ ﮐﻨﯿﻢ. ﻭﺍﻟﺪﯾﻦ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﻋﺎﻡ, ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﻭﯾﮋﻩ ﺍﯼ ﺩﺭ ﻗﺒﺎﻝ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﻪ ﻋﻬﺪﻩ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﺍﯾﻦ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺗﻮﻟﺪ ﺁﻏﺎﺯ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺗﺎ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺭﺷﺪ ﻭ ﺑﻠﻮﻍ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﯽ ﯾﺎﺑﺪ. ﺭﻋﺎﯾﺖ ﺁﻣﻮﺯﻩ ﻫﺎﯼ ﺩﯾﻨﯽ ﺩﺭ ﺯﻣﯿﻨﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﻬﺪﺍﺷﺖ ﺟﺴﻤﯽ ﻭﺭﻭﺣﯽ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﻭﺍﻫﺘﻤﺎﻡ ﺩﺭ ﺗﺮﺑﯿﺖ ﺁﻧﺎﻥ ﻭ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﻣﺤﯿﻂ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺩﺭ ﺩﺭﻭﻥ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻭ ﻣﺮﺍﻗﺒﺖ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﺤﯿﻂ ﺑﯿﺮﻭﻧﯽ ﺩﺭ ﺷﮑﻞ ﮔﯿﺮﯼ ﺷﺨﺼﯿﺖ ﺍﺧﻼﻗﯽ ﻭ ﺭﻭﺍﻧﯽ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﺳﺎﺯﻧﺪﻩ ﺩﺍﺭﺩ.