ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻦ ﺍﺑﻰ ﻋﻤﻴﺮ ﺍﺯ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﻳﺎﻓﺘﮕﺎﻥ ﻣﻜﺘﺐ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺖ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﻭ ﺍﺯ ﺭﻭﺍﺕ ﻣﻮﺭﺩ ﻭﺛﻮﻕ ﻭ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺍﺳﺖ. ﺍﻭ ﻣﺪﺗﻰ ﺑﺸﻐﻞ ﺑﺰﺍﺯﻯ ﺍﺷﺘﻐﺎﻝ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺗﻤﻜﻦ ﻣﺎﻟﻰ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﺑﺮ ﺍﺛﺮ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪﻫﺎﺋﻰ ﺍﻣﻮﺍﻟﺶ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻓﻘﺮ ﻭ ﺑﻰ ﭼﻴﺰﻯ ﻣﺒﺘﻠﺎ ﮔﺮﺩﻳﺪ. ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻯ ﺩﻩ ﻫﺰﺍﺭ ﺩﺭﻫﻢ ﻃﻠﺐ ﺩﺍﺷﺖ. ﻣﺪﻳﻮﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﺪﻫﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﺩ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺴﻜﻮﻧﻰ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻩ ﻫﺰﺍﺭ ﺩﺭﻫﻢ ﻓﺮﻭﺧﺖ ﻭ ﺑﺎ ﭘﻮﻝ ﺁﻥ ﺭﻭﺍﻧﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﺑﻦ ﺍﺑﻰ ﻋﻤﻴﺮ ﺷﺪ. ﺩﺭ ﺭﺍ ﻛﻮﺑﻴﺪ، ﺍﺑﻦ ﺍﺑﻰ ﻋﻤﻴﺮ ﺍﺯ ﻣﻨﺰﻝ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪ. ﻣﺪﻳﻮﻥ، ﭘﻮﻟﻬﺎ ﺭﺍ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭﻯ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺍﻳﻦ ﻣﺒﻠﻐﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺫﻣﻪ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ. ﭘﺮﺳﻴﺪ ﺍﻳﻦ ﭘﻮﻝ ﺭﺍ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻯ؟ ﺁﻳﺎ ﺍﺯ ﻛﺴﻰ ﺍﺭﺙ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﻯ؟
ﮔﻔﺖ ﻧﻪ، ﺁﻳﺎ ﺷﺨﺼﻰ ﺑﺘﻮ ﺑﺨﺸﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ؟ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ ﻧﻪ، ﺁﻳﺎ ﻣﺘﺎﻋﻰ ﺩﺍﺷﺘﻰ ﻛﻪ ﻓﺮﻭﺧﺘﻪ ﺍﻯ؟ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﭘﺎﺳﺦ ﻧﻔﻰ ﺩﺍﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺴﻜﻮﻧﻴﻢ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺩﺍﺀ ﺩﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﻓﺮﻭﺧﺘﻪ‌ﺍﻡ ﻭ ﭘﻮﻟﺶ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻡ. ﺍﺑﻦ ﺍﺑﻰ ﻋﻤﻴﺮ ﮔﻔﺖ: ﺫﺭﻳﺢ ﻣﺤﺎﺭﺑﻰ ﺍﺯ ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺣﺪﻳﺚ ﻛﺮﺩﻩ ﻛﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ: ﻣﺮﺩ ﻣﺪﻳﻮﻥ ﺑﺠﻬﺖ ﺍﺩﺍﺀ ﺩﻳﻦ، ﺍﺯ ﻣﻨﺰﻝ ﻣﺴﻜﻮﻧﻴﺶ ﺭﺍﻧﺪﻩ ﻧﻤﻴﺸﻮﺩ. ﺳﭙﺲ ﮔﻔﺖ ﺑﺨﺪﺍ ﻗﺴﻢ ﺑﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﻫﻢ ﺍﻛﻨﻮﻥ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺩﺭ ﻣﻀﻴﻘﻪ ﻣﺎﻟﻰ ﻫﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﺣﺘﻰ ﺑﻪ ﻳﻚ ﺩﺭﻫﻢ ﺍﺣﺘﻴﺎﺝ ﺩﺍﺭﻡ ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﭘﻮﻝ ﺭﺍ ﻧﻤﻴﮕﻴﺮﻡ.