چهـل روز می­ گـذرد، چهـل سپیــده­­ ی گلگــون، چهــل غـروب پـر ز غــم، چهـل شـب حـزین. چهـل روز گذشتــه اســت از تکرار زخم ­های مکـرر و زمیــن هنـــوز بریــده بریــده است.

هنــوز صــدای ســمّ ضربه­ ی اسبـان تشـویش که در کربـلا سـرگـردان هستنـد، به گـوش می ­رسـد.

بـوی دود و خـون و خیـــمه ­های سوختــه.

دوبـاره صـدای زنـگ شتــرهای آشفتــه می­ آیــد.

گــودال قتـلگاه انتـظار می­ کشـد، انتـظار زینب را که دو زانــو بـر زمیـن بنشینــد و عطـر حسیـنش را استشمام کنــد، طــواف کنــد گــودال را و سعــی کنــد گـودال و علقمــه را.

بـا حسیـن زمـزمه کنــد، از شــام غـریبان کـوفه بگویــد که تـا انــتهای تــاریـخ ادامـه خواهـد داشـت. از ضـرب پتــک­ های سـرزنش، از زخــم ­های تـا استخـوان رسیـده، از دردهــای بـی درمــان، از شعاع بــلاهای تاریـک، از خــرابــه­ شــام، از خــواب دردنــاک دختـرکی کــه بیـدار نشـد.

زینب چلــه ­نشیــن درد اســت و زخــم­ های نـاســور کربـلا هنــوز التیـام نیافتــه اســت و هیچ­گاه نیــز التیـام نخــواهد یــافت.

فرا رسیدن سالروز اربعین شهادت امام حسین (ع) تسلیت باد.