این روزها درباره روابط کارمندان زن و مرد و اختلاط محیط کار زیاد بحث می شود. شاید کسی با خودش فکر کند که این مسأله واقعاً اینقدر مهم است که این همه درباره آن بحث شود؟؟ «تعدادی از کارمندان زن و مرد در یک محیط مشغول به فعالیت هستند و در بعضی مواقع هم با یکدیگر صحبتی، شوخی و خنده ای دارند؛ این چند دقیقه ای که فارغ از کار با یکدیگر مشغول صحبت هستند که مشکلی پیش نمی آید. انسان اگر خودش پاک باشد و به سمت گناه و فساد نرود هیچ کس نمی تواند او را مجبور به کاری کند. یا به دور از ادب اجتماعی و بی فرهنگی است که بخواهیم به بعضی از این احکام عمل کنیم».

در جواب افرادی که اینچنین فکر می کنند باید گفت که مسأله اصلی صِرف روابط زن و مرد و صحبت های آنها با هم نیست، مسأله اصلی عادی شدن این روابط هست که می تواند خطرات زیادی به دنبال داشته باشد.

وقتی زن و مردی در یکسال حداقل دویست روز در محل کار یکدیگر را ملاقات می کنند، دیدارها و ارتباط آنها با هم امری عادی و طبیعی می شود و ممکن است با عادی شدن روابط حریم میان آنها از بین رود، برخورد همکاران زن و مرد اغلب راحت و بدون دغدغه است و آنها حتی گاهی مسائل زندگی خود را برای یکدیگر مطرح می کنند: کارمند زنی که تا دیروز سلام کردن به همکار مرد برایش سخت بود، امروز به راحتی با او درد دل می کند و از او راهنمایی می خواهد.

از آنجا که همه انسانها از ایمان قوی و مستحکم برخوردار نیستند، لذا رعایت اصل حریم در روابط شان با نامحرمان از ضروریات است، چون اگر حدود و حریم شکسته شود یا کمرنگ گردد، حیا و عفاف افرادِ ضعیف النفس مخدوش شده و احتمال لغزش و خطا از سوی آنها افزایش پیدا می گند