يُسَبِّحُ لِلَّهِ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ الْمَلِكِ الْقُدُّوسِ الْعَزيزِ الْحَكيمِ (جمعه، آیه 1)
آنچه در آسمان ها و آنچه در زمین است، برای خداوند که فرمانروای با قداست، عزیز و حکیم است، تسبیح می گویند.
سفارش به تسبیح از سایر اذکار بیشتر است. زیرا در قرآن، هشت بار فرمان توکل، دو بار فرمان سجده، هشت بار فرمان استغفار، پنج بار فرمان عبادت، پنج بار فرمان ذکر و یاد خدا و دو بار فرمان تکبیر آمده است، ولی فرمان تسبیح شانزده مرتبه آمده است. امام صادق (ع) از رسول گرامی اسلام (ص) روایت می کند که آن حضرت فرمود: هر گاه بنده ای سبحان ا… بگوید، هر آنچه در زیر عرش قرار دارد همراه با او تسبیح می گویند و به گوینده این سخن، ده برابر پاداش داده می شود. و هر گاه الحمدالله بگوید، خداوند نعمت های دنیا را بر او ارزانی دارد تا زمانی که با خداوند ملاقات کند و آنگاه نعمت های آخرت بر او ارزانی شود. (تفسیر المیزان، ج 10، ص 30) تسبیح خداوند، کفاره کلماتی است که در مجالس گفته یا شنیده می شود.

????پرتوی از نور، محسن قرائتی، ص 358-359