وعَدَ اللَّهُ الْمُؤْمِنينَ وَ الْمُؤْمِناتِ جَنَّاتٍ تَجْري مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدينَ فيها وَ مَساکِنَ طَيِّبَةً في‏ جَنَّاتِ عَدْنٍ وَ رِضْوانٌ مِنَ اللَّهِ أَکْبَرُ ذلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظيمُ

وعده های نیکویی داده است که شامل بهشتها با جویهای روان و قصرهای مطهر ودر باغهای مستقر وجاوید و رضوان خدا می باشد، ولی خشنودی خدا از همه اینها بالاتر است ، چون رضوان خدا محدود و مقدور بشر نیست تا وهم او بدان دست یابد و رضوان خدا در واقع و حقیقت ، همه رستگاری و فوز است ، چون حقیقت بندگی آنست که بنده از جهت حب به خدا او را بپرستد نه به طمع بهشت و نه از دوزخ وسعادت حقیقی در آنست که دوستدار و محب ، رضایت محبوب خود را بدست آورد.