ما شعبان در شُرُف انقضاست به استقبال ماه مبارك رمضان بايد برويم.

مستحضريد يك سال طبيعي هست كه اول فروردين،
گياهان و درخت‌ها سرسبز مي‌شوند، اول سال است؛
اما بر اساس ادعيه, بر اساس روايات, اول سال براي كسي كه بحث‌هاي اخلاقي دارد,
اهل سير و سلوك است، اول ماه مبارك رمضان است. در دعاها, در روايات «غرّةالشّهور» هست,«غرّةالسنة» هست, «رأس‌السنة» هست دعاهايي كه در اول ماه مبارك رمضان هست تعبيرات فراواني دارد كه اين اول سال است,
آغاز سال است و مانند آن.براي كسي كه مي‌خواهد بر اساس علوم انساني
و انسانيّت خودش ارزيابي كند، اول ماه مبارك رمضان خودش را آماده مي‌كند
و آخر ماه شعبان هم آخر سال است.
اين است كه بسياري از بزرگان اين دهه آخر شعبان كه مي‌شود
تمام تلاش و كوشش آنها اين است كه سود و زيانشان را مشخص كنند كه من اين يك سال چه كردم با چه وضعي مي‌خواهم مهمان خداي سبحان بشوم،
چون در ماه پربركت رمضان که ماه «ضيافت‌الرحمان» است انسان يا در آن زمين مهمان خداست به نام سرزمين وحي يا در اين زمان مهمان خدا به نام ماه مبارك رمضان است.
منبع : درس اخلاق آیت الله جوادی آملی 29 / 3 / 93