برایم جالب است که خداوند قرآن را “حکيم"می خواند!

سوره یس، آیه ۲!

در حالی که حکیم معمولا صفت شخص زنده و عاقل است!!!

ﮔﻮﻳﻰ خداوند ﻗﺮﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﻮﺟﻮﺩﻯ ﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﻋﺎﻗﻞ ﻭ ﺭﻫﺒﺮ ﻭ ﭘﻴﺸﻮﺍ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺩﺭﻫﺎﻯ ﺣﻜﻤﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﻭﻯ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﺑﮕﺸﺎﻳﺪ، ﻭ ﺑﻪ ﺻﺮﺍﻁ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ آیات ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻛﺮﺩﻩ، ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻳﻰ ﻛﻨﺪ.

پ.ن :حس زیبایی است که کتابی را می خوانم که زنده است