حضرت امیر _علیه السلام_ میرمایند:

 به علت ناسپاسى افراد، از کار نيک مضايقه نکنيد؛ چرا که (در مقابل) گاه کسى از تو سپاسگزارى مى کند که از عمل نيکت هيچ بهره اى نبرده و چه بسا همين شکرگزارى اثرش بيش از ناسپاسى افراد ناسپاس باشد!
/حکمت 204/

 گاه دیده ایم که برخی در مقابل نیکی دیگران به انواع گوناگون ناسپاسی میکنند؛ گاه گله از کم بودن آن میکنند، گاه نیکی را وظیفه فرد میدانند و گاه….

اما در مقابل کسانی هستند که حتی بهره ای هم نیکی فرد ننیبرند؛ اما همیشه زبان به ستایش فرد می گشایند و بابت احسانش به دیگران از او تشکر می کنند!

 امام _علیه السلام_ سپاسگزاری گروه دوم را مایه دلگرمی فرد با احسان معرفی کرده و میفرمایند این سپاسگزاری آنقدر ازش دارد که برای احسان بیشتر تو را دلگرم کند و از ناسپاسی طرف مقابل دلسرد نسازد.