امام _علیه السلام_ در خطبه 99 نهج البلاغه ؛ مرگ را با سه عبارت یاد کرده اند:
نخست، «نابود کننده لذّتها» چرا که بسيارى از مردم، يک عمر زحمت مى کشند تا وسايل زندگى و عيش و نوش و لذّت را ازهر جهت فراهم سازند و درست در این زمان است که نشانه هاى مرگ آشکار می شود!
ديگر: «گلوگير کننده شهوات و خواستها» چرا که مرگ، در آن لحظه که انسان جرعه شهوات و کاميابى ها را سر مى کشد، گلويش را مى فشارد و به همه چيز پايان مى دهد.
سوّم: «قطع کننده آرزوها»؛ چرا که آروزهاى انسان به قدرى دامنه دار است که هرگز پايان نمى پذيرد؛ بلکه گاه با گذشت عمر دامنه دارتر مى گردد و تنها چيزى که آروزها را قطع مى کند، مرگ است و مرگ!