فاطمه ي زهرا (ع) فقط به كارهاي خانه چون بچه داري، شوهرداري و خانه داري بسنده نمي كرد، بلكه در مسائل سياسي، اجتماعي، نظامي و عبادي نقشي به سزا داشت و نسبت به مسائل اجتماعي و سياسي جامعه اسلامي بي تفاوت نبود.
گاه در جبه هاي جنگ حضور مي يافت و به مداواي مجروحان مي پرداخت و به آنها آب مي رساند و جبهه ي حق را ياري مي كرد و گاه براي پيروزي رزمندگان اسلام به نيايش مي پرداخت. آن حضرت در نبرد احد، خندق و فتح مكه حضور داشتند. وجود مساجد سبعه در خندق كه يكي از آنها به نام حضرت زهرا (ع) مي باشد، يادگار آن حضرت است.
در جنگ احد فاطمه ي زهرا (ع) به همراه چهار زن ديگر به منطقه ي نبرد مي رود و چون چهره ي پيامبر (ص) را آغشته به خو مي بيند، پدر را در آغوش مي گيرد و خون از چهره ي ايشان پاك مي كند و چون چشمش به شمشير خونين علي (ع) مي افتد آن را مي گيرد و مي شويد و مي فرمايد: چه خوب جنگيده اي!
فاطمه ي زهرا (ع) پس از رحلت پيامبرگرامي كه خلافت را غصب كردند و فدك را از او گرفتند، همراه زنان بني هاشم به مسجد آمد و در جمع مسلمانان حاضر و ضمن خطبه اي كه پشت پرده خواند، از بدعت ها، ستم ها، حق كشي هاف تحريف هاف فراموش كردن وصيت پيامبر و احياي سنت هاي جاهلي انتقاد كرد.
حضرت زهرا (ع) تلاش براي اثبات حق و مقابله با انحراف در رهبري امت اسلامي را تكليف خود مي دانست، گاهي شب ها به همراه علي (ع) به در خانه ي مهاجران و انصار مي رفت و در حمايت از ولايت وصيت پدرش را ياآور مي شد و آنان را به دفاع از حق شوهرش در مساله ي خلافت و حق خودش فرا مي خواند، هر چند آنان با سردي و بي مهري جواب مي دادند.
تا حيات حضرت زهرا (ع) علي (ع) حامي نيرومندي داشت و به تعبير بعضي از بزرگان، به خاطر فاطمه (ع) حرمت اميرالمؤمنين (ع) را تا حدّي پاس مي داشتند، اما پس از شهادت فاطمه ع، حضرت علي (ع) تنها و بي پناه ماند.