شدت یاد شدن انها در قرآن کریم و سنت پیامبران و کتب آسمانی.

 اهتمام پیامبران گذشته به گریستن برای امام حسین علیه السلام و بر پا نمودن مجالس سوگواری و مرثیه پیش از شهادت آن حضرت،نظیر اهتمام امامان گذشته است به دعا نمودن برای فرج مولی حجه ابن الحسن (عج) و طلب ظهور آن حضرت پیش از وقوع غیبت.

 شدت اهتمام هر دو امام بزرگوار به امر به معروف و نهی از منکر.

 نبودن بیعت طاغوت زمان بر آن دو که در اوصاف امام حسین در روز عاشورا آمده که به آن حضرت عرض شد:به حکم و حکومت عمو زادگانت فرود آور. فرموند: «به خدا قسم!هرگز دستم را از روی خواری ذلت به شما ندهم و مانند بردگان فرار نمی کنم.»

فرشتگان هر دو بزرگوار را به اذن خداوند متعال به آسمان بالا بردند.

 آرزو و تصمیم به یاری کردن امام حسین علیه السلام در روز عاشورا، ثواب شهید شدن با آن حضرت را دارد. آرزوی بودن با امام عصر در زمان ظهور و قصد یاری کردن آن حضرت و جهاد با دشمنانش در رکابش نیز ثواب شهادت را دارد.

 امام حسین علیه السلام ترسان از مدینه بیرون رفت و در مکه نزول کرد، سپس به سوی کوفه حرکت نمودحضرت حجت نیز نظیر همین برایش اتفاق می افتد.

 مصیبت آن دو بزرگوار سخت ترین مصیبت هاست اما مصیبت امام حسین از آن جهت و مصیبت حضرت مهدی (عج) به سبب طولانی بودن غیبت و مهنتش است.