پيامبر اكرم فرمود: خداوند بزرگ صد باب رحمت دارد يكی از آن را به زمين نازل كرده است و در ميان مخلوقاتش تقسيم نموده و تمام عاطفه و محبتی كه در ميان مردم است از پرتو همان است، ولی نود و نه قسمت را برای خود نگاه داشته و در قيامت بندگانش را مشمول آن می سازد. (طبرسی، مجمع البيان، ج 1، ص 21، تفسير نمونه، مكارم شيرازی، ج1، ص 24)

مهربانی مادر ذره ای از قطره رحمت الهی است، كه حقيقتا ما وسعت رحمت الهی را نمی توانيم به تصوير بكشيم به قدری روز قيامت خداوند با بندگانش كه اصل ايمان و توحيد را حفظ كرده خوب برخورد مي كند كه حتی حاضر نيست امت آخر الزمان را مثلا در محضر خود پيغمبر محاكمه كند بلكه به تنهايی مورد حسابرسی قرار می دهد تا آبروی بنده اش حفظ شود. رحمت خدا به آن وسعت است كه شفاعت پيامبران و امامان و علما و شهداء گوشه ای از رحمت الهی است. و در حالی شامل حال انسان می شود كه همان مادر مهربان در آن روز از فرزندان فرار می كند و فرزندان از او فراری است. (عبس، ص 34-36)