بطور کلی انسانی که به دنیا وابسته است و از ساده زیستی به تجملات روی می آورد حقوق اجتماعی را در نظر نمی گیرد و از عدالت می گریزد. و آن چنان روحیه خودخواهی و غرور پیدا می کند که جز خود نمی تواند کس و چیز دیگری را قبول داشته باشد و با قدرت تمام با آن می ستیزد. خداوند در قرآن می فرماید: وَ ما أَرْسَلْنا في قَرْيَةٍ مِنْ نَذيرٍ إِلاَّ قالَ مُتْرَفُوها إِنَّا بِما أُرْسِلْتُمْ بِهِ كافِرُون ، ما در هیچ شهر و دیاری پیامبری انذار کننده نفرستادیم، مگر اینکه مترفین آنان (همان کسانی که مست ناز و نعمت بودند) گفتند: ما به آنچه بر شما فرستاده شده، کافر هستیم.

مترفون در این آیه، جمع مترف از ماده ،ترف، به معنی تنعم است. مترف به کسی می گویند که فزونی نعمت و زندگی سرشار از رفاه، او را مست و مغرور و غافل کرده و به طغیان گری واداشته . مترفان طغیان گر و غافل معمولا در صف نخست مخالفان پیامبران بودند، زیرا آموزه های پیامبران الهی، مزاحم کام جوییها و هوس رانی های آنان بود. همچنین پیامبران از حقوق محرومانی دفاع می کردند که مترفان با غصب حقوق آنان توانسته بودند به این زندگی پر زرق و برق و تجملاتی برسند. علاوه بر آن، این گروه همیشه تمایل دارند برای پاسداری از مال و ثروت شان، قدرت حکومت را به ناروا در اختیار بگیرند .