#ازدواج
5. پاسخ منطقی به عيب‌جويی و دخالت‌های ديگران
ممکن است، مرد و زن از سوی خانواده طرف مقابل، مورد عيب‌جويی و بدگويی قرار گیرند که زمينة دلسردی زن و شوهر از زندگی با يکديگر را فراهم می نماید؛ به اين معنا كه گاهی دخالت‌ها و دلسوزي‌های بی‌مورد ـ و نه راهنمايي و انتقال تجربه ـ در زندگی مشکل و اختلاف ايجاد می کند؛ گرچه اين دخالت‌ها بيشتر اوقات با نيت خيرخواهانه صورت می‌گيرد، اما چون روشمند نيست، گاهی اوقات نتايج ناخوشايندی را در پی دارد. البته گاهی نيز متأسفانه برخی دخالت‌ها به منظور اهداف ديگر صورت می‌گيرد؛ به داستان ذیل توجه نماييد:
تازه‌عروسي كه در پايان اوّلين هفته ازدواج، سوزن خورده بود، پس از عمل جراحی به خبرنگار گفت: يك هفته است با مرد 24 ساله‌ای به نام… ازدواج كرده‌ام. روزی كه به خانه شوهر می رفتم، حس می‌كردم كه مانند زنان ديگر خوش‌بخت خواهم شد؛ ولی هنوز چند روز نگذشته بود كه ناسازگاری شوهر و خواهرش آغاز شد و زندگی‌ای كه فكر می‌كردم برايم بهشتی خواهد بود، به جهنمی سوزان تبديل شد. اقوام شوهر در اين مدت كم، آن ‌قدر مرا اذيت كردند كه از زندگی سير شدم و به وسيله خوردن سوزن، اقدام به خودكشی كردم.
در اين صورت، زن و شوهر نبايد تحت تأثير اين‌گونه حرکات قرار گيرند؛ بلکه با کلامی منطقی و ادبیاتی زیبا، مانع دلگير‌شدن خانواده و بی‌احترامی به آنها شده، به اين‌گونه گفتارهای بی‌اساس و گاهی مملو از بدبينی، غيبت و تهمت، پايان داده و اين آموزه‌ قرآنی را مدّ نظر قرار دهند: «وَ إِذا خاطَبَهُمُ الْجاهِلُونَ قالُوا سَلاماً.»