شايد كم تر كسى درباره ضرورت و لزوم تربيت دينى شك كند؛ زيرا با اندكى تفكر روشن مى شود كه سعادت انسان در گرو تربيت دينى است.
تربيت دينى مى تواند ارتباط آفريده با آفريدگار را مستحكم تر كند و او را به پذيرش تعهّد و قبول مسئوليت وادارد. انگيزه بعثت انبيا نيز در اصل بر همين هدف استوار است.
در اهميت تربيت دينى همين بس كه انگيزه بعثت انبيا در اصل بر همين هدف استوار است و قرآن كريم كه كتاب هدايت و انسان سازى است در پاره اى از آيات به طور صريح به تربيت دينى فرزندان پرداخته، مى فرمايد:
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا قُوا أَنفُسَكُمْ وَأَهْلِيكُمْ نَاراً وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ…[۱]
اى كسانى كه ايمان آورده ايد! خود و خانواده خويش را از آتشى كه هيزم آن انسانها و سنگها است نگه داريد.
در آيه اى ديگر مى فرمايد:
قُلْ إِنَّ ا لْخاسِرينَ الَّذِينَ خَسِروْا أَنفُسَهمْ وَأَهْلِيهمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ.[2]
بگو: زيانكاران واقعى آنان اند كه سرمايه وجود خويش و خانواده [بستگانشان ] را در روز قيامت از دست داده اند.
اولياى گرامى اسلام نيز بر تربيت به طور عام و تربيت دينى فرزندان به طور خاص تأكيد و توصيه كرده اند. رسول خدا (ص) مى فرمايد:
فرزندانتان را با سه ويژگى تربيت كنيد: دوستى پيامبرتان، دوستى اهل بيت او و قرائت قرآن.[3]
همان حضرت مى فرمايد:
به كودكان خود در هفت سالگى امر كنيد كه نماز بگزارند.[4]
امام صادق (ع) نيز از پدر بزرگوارش نقل مى كند كه فرمود:
ما [اهل بيت ] فرزندانمان را در پنج سالگى به نماز وامى داريم، ولى شما فرزندانتان را در هفت سالگى به نماز وادار سازيد.[5]
در حديثى ديگر مى فرمايد:
پسر بچه هفت سال بايد بازى كند، هفت سال نوشتن بياموزد و هفت سال نيز حلال و حرام را بياموزد.[6]

-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-

پی نوشت:
[۱] تحريم: ۶
[2] زمر: ۱۵
[3] ميزان الحكمة، ج ۱۰، ص ۷۲۱.
[4] همان، ص ۷۲۲.
[5] وسائل الشيعه، ج ۳، ص ۱۲.
[6] همان، ج ۱۲، ص ۲۴۷.