در روایتی از امام علی نقل شده است كه ایشان خطاب به كسی كه به سبب زیادی گناهان نومید شده بود فرمود: یا هذا! یأسك من رحمة الله اعظم من ذنوبك؛ بدان كه نومیدی تو از رحمت خداوند بزرگ تر از گناهان توست.

كسی كه از رحمت خدا نومید باشد و امید رستگاری نداشته باشد با خود می گوید من كه آخرت بدی دارم؛ پس لااقل نباید لذات دنیا را از خود دریغ كنم. با این اندیشه نادرست ارتكاب گناه برای او آسان می شود و در دریای عصیان غرق می گردد.و از هیچ گناهی ابا ندارد،چون می گوید:آب از سر من گذشت چه یک قامت چه صد قامت